Etrafa atamadıgımız öfkeyi neden çocuğa atıyoruz çünkü çocuk bize mecbur çünkü çekip gidemez dövsende bagırsanda seninle kalır. Ama büyüyünce annem evi temizledi annem yemek yaptı bana demiycek diycegi tek şey annem bana öfke kusuyordu. Bunun yerine sevgi şefkat gösterip oyun oynarsan aklında seninle güzel güzel oynadıgı oyunlar kalacak.
Bu yazı belki seni kendine getirir diye yazıyorum. Öfkenin sebebi çocuğun değil. Sana yardım etmeyen eşin, çevren, yalnızlıgın. Kendin aşmalısın bu yalnızlıgı. Dolmuşa binin gidin parka oturun oynayın. Kirlensin kirletsin yoksa öfke problemi olan evlat yetiştştirsin. Daha bir buçuk yaşında yavaş yavaş ögrencek. Benim kızım üç yasında günde dört beş kere ev süpürüyorum. Birde beş aylık oğlum var. Benimde kimsem yok ama onlara morel oluyorum. Kapınjn önünde gezdiriyorum. Babalrını haftada bir görüyorlar düşün yani.
Onlar benim öfke kusma yerim değil. Bunu unutmayın çocuklar eğer yetişkin olsa size mecbur olmasa bir dakika durmaz yanınjzda. İlerde ona nasıl davrandıgınjzı asla unutmuycak