Mutfakta bir bardak kalsın makinaya konmamıs ya da terasta telde 2 Bez parçası bile kalsa o günüm zehir oluyor. Ya da atiyorum çöpü çıkarmadım ya onu çıkarana kadar canım cıkıyor ve yapamadıkça o iş bitmedikçe sinir küpüne dönüyorum. Kızıma da yansıyor. Telefona liste yapıyorum kontrol listesi tik atiyorum yaptığımın yanına. Mesela günlere bölerek iş yapamıyorum o an aklıma ne geldiyse hemen liste yapıyorum o işler bitecek. Kızı uyuyunca çoğunu daha rahat yapabilirim bunu biliyorum ama olmuyor kız yatmadan hepsini bitirme derdine giriyorum. Çok hastalıklı bir durum. Mesela gezmeye gideceğim bir gün önce temizlik yapiyorum, yemek yapiyorum dışarda yenecekse bile. Çöpleri çikariyorum yarım olsa dahi. Bütün beyaz renkli çamaşırları yıkayıp ütülüyorım. Sırf bir gün gezmeye gideceğim diye bunlar.
Çok yoruluyorum yatarken bile bunları düsündğüm için yıprandım. Düsünmek yapmaktan daha çok yoruyor. Herşey külfet geliyor. Salmak istiyorum. Son zamanlarda daha cok deniyorum ama bir ileri iki geri daha bir arpa boyu yol gidemedim. Haliyle kızımla ilgilendiğim vakitte azalıyor. Onunla oynamam gereken zamanda pilim bitmiş şekilde uzanırken buluyorum kendimi. Aklımdan zorum var gibi geliyor.
Geçen 2 günde sadece komple evi eldn geçirdim. Bir günde sadece cam, kapı, petekler ve sineklikler yaptım.. Ertesi gün dolaplar, beyaz eşyalar kanepe içleri. Ve 3. Gün süpür sil. Hah dedim bitti 2 gün rahatım hayır ertesi gün banyo paspası gözüme battı sonra havluları sonra teras. Olmuyor ben yapamıyorum ama hem kızımdan çaliyorum hem kendimi harcıyorum. İşin eşyanın k..peği oldum.