Sana kendimden örnek vereyim ik kızımı doğurdum 40 ım çıkar çıkmaz hamile kaldım ikinci çocuğu dogurdugumda kızım henüz 10 aylıktı bende gurbetteyim inanki hiç kimsem yok bı komşum bile yok doğuma tek başıma gittim ben eşim ve 10 aylık kızım doğumdan çıkar çıkmaz kızımın altını açıp ayağımda sallamıştım Allah da şahid çok zor günlerdi hiç yatak yüzü bile görmedim tek başıma baktım çocuklarıma oğlumu doğurduktan sonra korunduğum halde hamile kaldım günlerce ağladım inanki aldırmayı bile düşündüm yine Allah'tan korktum durdum yerimde şimdi oğlum 12 aylık bende 4 buçuk aylık hamileyim benim eşimde seninkisi gibi çok takıntılı evde bı toz bile görse bı yerde karışıklık görse dünyanın lafını eder ama rabbim bı şekilde yardım ediyor.. inanki ben sabah uyanıyorum akşama kadar çocukların peşindeyim ayriyeten hamileyim gece oluyor oğlum sabaha kadar meme emiyor bi türlü açamadım memeden yani hiç rahatlığım yok benim ev işidir yemeğidir çocuğudur benim de psikolojim hiç iyi değil çok uzun oldu kusura bakma rabbim yardımcın olsun inşallah canım, üzülme Allah kimseye kaldıramayacağı yükü vermez..