Anne olmak hem çok güzel hem çok zor. Ben çok duygusal bir insanım çok zorlanıyorum. Çok seviyorum kizimi. Güldüğünde içime sokasım geliyor, kalbim patlayacak gibi hissediyorum. Çok korkuyorum. Hep dua ediyorum Allahım acısını gösterme diye. Bazı geceler uyuyamıyorum ona bir şey olursa ne yaparım diye. Ödüm kopuyor. Mesela her insan ölmekten korkar illa ama artık daha çok korkuyorum kızımın büyüdüğünü görmeden bana bir şey olursa diye. Anneye ihtiyacı olduğunda yanında olamazsam diye. Bazen oturup ağlıyorum çok zormuş annelik diye. Şimdi bebek en fazla hastalıklardan korkuyor insan ama büyüyünce nasıl onu bu kötülüklerle dolu dünyaya göndereceğim, mesela o kendi başına bir yere gittiğinde nasıl huzurlu duracağım? Kendimden korkuyorum bu korkularla onu çok kisitlarim ileride diye. Annelik ne zormuş. Hep korku Hep endişe.