Yıllardır Ankaradaydim, ben doğma büyüme İstanbuldayım ama evlenince eşimin memleketine gitmiştim. İlk zamanlar zorlansam da orada eşimle çok mutluymusum, kendimizce duzen kurmus yasayip gidiyorduk. Esime guzel bir is teklifi gelince hizli karar verip geldik istanbula ama Istanbulda kendi ailem var ve onlara 50 metre uzaktan ev aldırdım eşime ve çok pişmanım. Hiç özel kalmadı, onları her gün görmekten ben sıkıldım. Geri de dönemiyoruz, Ankara'daki evimi geri istiyorum, düzenimi geri istiyorum, keşke hiç gelmeseydik buralara diyorum, kurtulamıyorum da buradan, hem ben hem eşim çalışıyoruz, eşim bana emin misin bak demişti, ben de tamam gidelim demiştim demez olaydım çok pişmanım
Kendimi kapana kısılmış gibi hissediyorum burada.
Sadece paylaşmak istedim, vaktinizi aldım hakkınızı helal edin lütfen