Yok eşim evde olduğu için ben gündüz rahatım canım, o ilgileniyor, ben her gün duşumu alabiliyorum şükür, sende akşamları rahat edebiliyormuşsun mesela eşin gelince. Ben aile içine gelin geldin 2 yıl aynı evde yaşadım herkesle, gece o kadar rahattım ki, eşim işte de olsa evde bir sürü insan vardı. Bir çığlık atsam herkes başıma toplanır biliyorum, p yüzden çok rahattım. Sonra evi ayırdık, Allah affetsin özellikle gece yalnız kalmaktan o kadar çok korkuyordum ki, ama böyle hırsızdan falan değil, dini meseleler için. hep kuruyordum kendi kafamda. İki yıl boyunca sabah namazlarım uyanık olduğum halde kazaya kaldı, sabah gün doğana kadar kalkıp gusül abdesti alamadım. Sonra bir gün deprem oldu, depremden korktum, eşim işteydi. Dedim korkuyorum, ben uyuyana kadar telefon hopörlerde açık kalsa olur mu. Olur dedi. o gece ben uyuduktan sonra kapatmış telefonu. Sonra rica ettim, gusğl alırken ve namaz kılarken seni arasam olur mu, konuşmasakta olur, sadece bişey olsa sesimi duyacağını bileyim dedim. Eşim hemen tamam dedi. O gün bu gündür şükür ki abdestim namazım tam saatinde oluyor ama hep içimde kalmıştır o iki sene çok günaha girdim. Haydi uyuyup kalsam neyse ama uyanık olduğum halde namazımı kılamadım, abdestimi alamadım. Diyorum ki göz göre göre yapmadım, nasıl tövbe edip af diliyim ki. Bahanesi değil sonuçta :(