Evet arkadaşlar, bugün eski fotoğraf albümüne baktım uzun uzun. 28 yaşındayım. Tüm çocukluk fotoğraflarım hep babamla. Adamın bir tepesine çıkmadığım kalmış dicem de onuda yapmışım 
On yaşlarıma kadar hep gidip öptüğümü sarıldığımı hatırlıylrum. Sonrasında herhalde ergenliğin verdiği utançla galiba, babama kolay kolay sevdiğimi söyleyemez yada şak diye gidip sarılamaz oldum. Oda bizle hep şakalaşır gülüşürüz Allah'a şükür hiçbir problemimiz yok fakat, babalar gününde babama onu sevdiğimi söyleyecektim, o kelimeler hep dilime dolandı, nasıl diyeceğimi şaşırdım ve normalde babaöı çok çok seviyorum zaten. Şimdide fotoğrafları görünce eskiler aklıma geldi. Sizdede böyle bir geçiş dönemi oldu mu acaba.?
