Söze nerden nasıl başlasam bilemiyorum Kendimden sana örnek vereyim 5.5 yıl evli kaldım bir kızım oldu evde sürekli geçimsizlik şiddet yok ama o dili varya benim iliklerimdeki kanı emdi dayanamadım en son ailem arkandayiz dediler bende ayrıldım çünkü hzursz bir ortamda büyüyeceğine babasız huzurlu ortamda büyür dedim hayat bana şunu ogretdi tek kural ve gerek kural şudur insanın ne kadar ailesi arkandayım desede senin sadece Allah'tan başka kimsen yokdur ben rahat edemedim ayrı eve cıkdim kızımı kreşe verdim 3 senem böyle gecti hep hayat yaşam mücadelesi bu seviyelere kolay gelmedim düştüğünde elinden tutan olmaz olsada yüzüne vurulur göze batarsn ben kimseye kefil olmam yapmaz edemez diyemem şuan evlendim mesela mutluyum çok sukur hatda hamişim kalbin gibi geçsin ömrün sana tek tavsiyem eyer sen kendine guveniyorsan ayrıl ben yaparım üstesinden gelirim diyorsan bir dakika düşünme çünkü insanın kendisine ettiğini kimse kimseye etmezmiş