Açıkçası biz memlekete sık sık gittiğimiz için ve farklı odalarda yattığı içinde zor olmadı diyebilirim. Kendi odasına odasını ayırmadan önce sık sık girip orasının kendi odası olacağını, artık kendininde ayrı bir odası olup bir birey olduğunu, büyüdüğünü anlattım. Odasında vakit geçirmeye başladık oyun oynadık. Yani odasına alıştırdım bir nevi. Daha sonra odasına geçiş yaptık zaten yer yatağında yatıyor beşiğini hiç istemiyordu oda bir avantaj oldu çünkü 2 hafta boyunca dip dipe yattık. Daha sonra 1 hafta boyunca ondan biraz uzakta uyudum uyandığında yanına emzirmeye gittim yerine geri koydum. Tabi bu süreçte artık onun büyüdüğünü ve benim odadan gidip kendi odamda uyuyacağımı, kendisininde odasında tek yapabileceğini, annen her seslendiğinde yanına geleceğini konuştum hep. Daha sonra ise odama geçiş yaptım yani şuan odasına alışmış durumda. En ufak sesini duyduğumda hemen koşuyorum yanına çünkü güven eksikliği olmaması gerek. Telsiz bu noktadan bana avantaj oldu Birde kesinlikle kendi odamıza almadık bu süreçte ve tabi sonrasındada almayacağız çünkü herşey başa sarar. Yani ben ağladığımda annem beni hep yanına yataklarına alıyor o yüzden hep ağlamalıyım diyip ağlar. İşler sarpa sarar. Burada annenin kararlı olması çok önemli.
