Annelerden "Bebeğimden önce ne yapıyormuşum" gibi cümleler duyduğumda tuhafsıyorum. Ben bebeğimden önce zayıf, bakımlı, makyajlı, saçları yapılı bir kadındım. Evim hep temiz, her zaman evde tencereler dolusu yemeklerim olurdu. İstediğim gibi uyur, uyanırdım. Sıcak bir kahve içmek lüx değildi mesela. Ya da lavabodan hızla çıkmam gerektiği için kabız da olmuyordum. Bir yere gittiğimde stressizdim. Arkadaşlarımla cafeye gider zaman geçirirdim. Eşimle sinemaya giderdim sık sık. Bu liste uzar gider. Beni tanımadığınız için yanlış anlaşılmak istemem. Beni tanıyanlar ne kadar bebeğimi güzel yetiştirmek için çabaladığımı, verdiğim eğitimleri, bebeğimle oynadığım kahkaha dolu videolarımı bilirler. Çok mutlu ve sevgi dolu bir bebek yetiştiriyorum. Ben de aslında onunla çok mutluyum. Hiç gülmediğim kadar gülüyorum ve eğleniyorum. Amaa buna rağmen eskisinden daha iyi ve sağlıklı olduğumu düşünmüyorum. Ben aynı zamanda çalışan bir anneyim. Bebeğimi kendim büyütmek için işlerimi evden yapmak için başvuru yaptım, kabul edildi. Home ofis çalışıyorum çoğunlukla (tercümanım). Evdeyken dosyalarımı mı yetiştireyim, bebeğimle mi ilgileneyim, yemek-temizlik mi yapayım bilemiyorum. Ev-iş-bebek üçlüsü arasında koşturmaktan yıprandığımı düşünüyorum ve bebeğimin olmadığı hayatı bazen özlüyorum. Benim gibi başka anneler var mı acaba :( Evli ve 2 çocuklu bir arkadaşımla sohbet ederken bana demişti ki; halen bu rutine alışamadın mı? Bebeğim haftaya 1 yaşında ancak halen alışamadım.. Halen çok zor.. Arkadaşım böyle bir şey sorduğuna göre anormal bir anneymişim gibi hissediyorum :((