Ben diyorum gözde canım. Bu çocuk seneye 6 yaşındakiler ile okula gidecek 8 yaşında olacak istediği kadar ocak diye kendini avutsun. Bu sorumsuzca, bir yıl bile çocuklar arası uçurum yaratıyor buna şahidiz. Tekrar diyorum sorun yoksa eğer çocuk yapmak kolay. Zor olan emanete iyi bakabilmek o çocuğun her yönüyle toplumda tam bir birey olabilmesini sağlayabilmek. Bugün biz ya da başkası yardım ettik diyelim ya sonra peki? Bir anda sihirli değnek değecek ve her şey yoluna mı girecek? Ceketimi satar okuturum dönemi bitti her şey para ile dönüyor artık. Ben olacak olanı söyleyeyim bu çocuklar da bir yerde okulu bırakıp çalışmaya başlayacak. Çalışmak evet ayıp değil ama ailenin sadece ne yapalım oldu, Allah verdi oldu mantığı ile yaptığı çocuğa bir dünya yük bırakılmış olacak. Değer mi peki? Sadece teker meker karnını doyurmak mı ebeveyn olmak? Sevgisi değil sorduğum anne tabi ki sever basar bağrına. Ama eksik yönlerini hissetmeyecek mi bu durumun çocuklar. Şu an bile nasıl bir duygusal iz bırakıyor bu durum bunu biz kestiremeyiz o evlatlara sormak lazım.