Depremden sonra başladım. Allah beni ve benim gibi olanları şu tembellik hastalığından kurtarsın. Düzen oturtamadım daha. Sabaha kalkamıyorum. Onu da yapıcam inşallah. Ölüm var. Ben de başla bırak yapanlardandım. Ama onca kayıp, tokat gibi vurdu. Ölenlere üzüldüm geçti. Bi bende böyle galiba vicdansız mıyım acaba kalbim mi karardı bilmiyorum. Gerçekten çevremde dini bilgilere sahip dine göre yaşayan arkadaşlara ihtiyacım var. Konuşmaya ihtiyacım var. Bi bende geçti de artık kendi derdime düştüm galiba. Nasıl hesap vericem bilmiyorum. Şimdi ölsem neyim var ahirete birikimim yok. Bencillik mi acaba bu kendi derdime düşmem.. Çocuklarımı nasıl yetiştiricem diyorum hep önemsiyorduk ama yeterli değil işte artık daha çok korkuyorum. Hem kendimi hem onları hazırlamam lazım.. Korkuyorum, ölmekten değil ama hazırlıksızlığımdan korkuyorum.