Arkadaşlarım burada içimi dökmeden yapamayacağım.. ben obsesif kompulsif bozukluğu olan bir insanım. Teşhisi konuldu yani. Sürekli temizlik.. sürekli.. sonrasında terapiler ile biraz daha kendimi durdurdum. Tabi her gün yine temizlik yapıyorum evimi tertipliyorum. Bir de evim demeyeyim kayınvalidemin evi! Ah çok pişman oldum kaynana yanına geldiğime. Duldur yanına arkadaş olayım dedim ama cahillik işte. Evlendikten 6 ay sonra da hamile kaldım kızıma. Onun doğumunda sağolsun benim annem yanımdaydı. Doğum sonrası dikişlerden sebep çok zorlandım. Allah razı olsun biricik annemden o halimden anlıyor. Hastanede 3 gün kaldık. O 3 gün benim için sürekli temizledi odayı annem ❤️ ama kaynanam odaya eşim ile bir girdiğinde aman Allahım.. oda öyle karışıyordu ki anlatamam. Ya nereye gitseler böyle dağınıklar. Eşim benden göre göre o da düzeni ve temizliği sevmeye başladı. Ama haliyle annesine gıkı çıkmıyor. Annesi hep haklı. Evin hanımısın diyorlar ama evin kararları benim haberim yokken veriliyor! Neyse ben doğuma girdiğim zaman annemin boğazından lokma geçmezken onlar sürekli şekerim düştü diye bir sürü şey yemişler bekleme odasında.. herkes sinir olmuş tabi benim tarafım. Hani ben zor bir süreçteyim bunların boğazından nasıl geçiyor. Ben de kahvaltı ile doğuma girdim saat akşam 9 da çıktım doğumhaneden. Haliyle acayip açım. Neredeyse 1 saat yalvardım yemek getirin diye. Kendileri acıkınca aldılar öyle yedim. Bir de sıvı beslenmeliydim afedersiniz dikişten sebep kabız olmam yasaktı. Neyse 3 gün sonunda eve geldik. Ben o kadar doğum temizliğimi yaptım evi pırıl pırıl bıraktım. Ama geldiğimde o düzeni o titizliği göremedim. Haliyle sinirim bozuldu. Arkadaşlar lütfen garipsemeyin gerçekten ben gelemiyorum rahatsızlığımdan dolayı. Neyse o akşam karşı komşumuz gelmek istedi bizi görmeye. Ben o dikişli halim ile kalkıp etrafı toparlıyorum. Kaynanam diyor bırak dağınık kalsın sen hastaneden gelmişsin dağınık olabilir dedi. Bende dedim ki bu evde ben hastanedeyken sen vardın dedim. Bu evin dağılmaması gerekiyordu dedim. Ben giderken temiz temiz bıraktım boşuna mı temizledim topladım da gittim dedim. Ya sancı ile ev süpürdüm bir de evimiz dubleks. O sancı ile ütü yaptım evi toparladım. Zaten eltilerim de şaka gibiler. Doğum yapıyorum sonra ki gün evime damlıyorlar. Gelip gitsin sıkıntı değil ancak her seferinde kalıyorlar. Her seferinde en az 2 gün. 2 de çocuğu var Allah affetsin hiç arkalarını da toparlamıyor. Öyle dağınıklar ki. Ve leş gibi kokuyor ayakları. Yani gına geldi gına. Şimdi de evde 2 kaynım 2 eltim 4 çocuk kaynanam ben ve eşim 1 haftadır bizde kalıyorlar. Evin anasını ağlattılar. Eşim de çok kızıyor bana artık takma kafana diye ama yapamıyorum. Arkadaş mutfağa bir giriyorlar tencerelerin dibi tutmuş ev leş gibi. Her yerde saç. Tuvaletler leş atıyor. 4 aylık bebeğimle temizlemek çok zor çokkk. Ağlaya ağlaya ev temizliyorum. Kimse şu süpürgeyi de eve ben tutayım demiyor. Hamileyken de kalırlardı bizde ben hamile halimle günde 3-4 defa ev süpürüp siliyordum. Çocukların ellerine yemek veriyorlar çocuklar yiye yiye gidiyor etraf kırıntı oluyor ve ben darlanıyorum. Günah ya. Ayağımıza yapışır kırıntı WC ye giriliyor o ayak ile. Kocama yalvardım artık evi ayıralım diye. Ama ana kuzusu 3 erkek kardeşten en küçüğü benim eşim. Çıkmıyor bu evden. Rahatına da düşkündür eşim. Fatura ödemiyor bir şey ödemiyor. Biz sadece her ay kira gibi para veriyoruz o da 2000 TL falan. Rahatına geldi eve çıkmıyor. Tokiye yazıldık o da çıkmazsa daha da hayatta çıkmaz bu evden. Yani arkadaşlar içimi dökmem lazımdı çok bunaldım. Kimse halimden anlamıyor. Ailemin evine kaçıp gitmek istiyorum onlar da yakın bana. Ben şimdi kocamı bu evden ayırmak için daha ne yapayım bir akıl verin.
