Evet her kadının doğasında anne olmak var tabiki. Kimse annesinin karnında öğrenmiyor anne olmayı. Tecrübe ede ede öğreniliyor. Mesela daha var zamanımız ama zaman geçtikçe hep bir endişe sarıyor insanı. Acaba yapabilecek mıyım? Cocuguma iyi bir anne olabilecek miyim ,yetebilecek mıyım? Canının yanmasına engel olabilecek miyim? Her anında yanında olabilecek miyim? Bunun kitabı yok mu ya açıp okusak ? İşin esprisi tabiki bu zamanla hersey yoluna girer ama nedense ben hep genç annelerin tecrübelerinden yararlanmak istiyorum. Mesela özellikle ortanca ablama şimdiden başladım ricada bulunmalara doğumdan sonra lütfen benimle ol beni yalnız bırakma. Hastaneye bile sen gel dedim. Büyük ablaminda yanında hep o oldu. Bende sizin anneniz oldum demi der güler. Olurum tabiki ablam neden olmayım der. Bir bende mi var bu?