İyi akşamlar hanımlar, artık gerçekten dayanamıyorum sürekli beni bir şeylere benzetiyor tepki gösterince takılıyorum bilemem ne diye bir dünya trip atıyor. Aşağı tükürsem sakal yukarı tükürsem bıyık. Doğumdan sonra aşırı duygusaldım hep ilgi bekledim o annesinin yanında bana kalk şu yeşillikleri yıka kurşun mu yedin bilmem ne misafir gelecek ben o kadar kötüydüm ki çocuk nefes aldırmıyordu ve alerjisi vardı bunu bilmesine rağmen biraz iş yaptı ben de ikramlık hazırlayacaktım çocuk bir türlü uyumadı o bana yapmadığını bırakmadı. Bıkmışmış falan da fistan söylene söylene yaptı beni o kadar üzdü ki dikişlerim vardı, zorla oturuyordum sanki ne oldu diyor başkası hemen ayağa kalkıyormuş daha bir ton şey eve geliyor işten ben tuvalete bile gidememişim, kıştı. Niye evi havalandırmadın diye yine söylendi ve ben bunları hatırladıkça ki hiç unutmuyorum bana göre eşin en büyük desteği ruhsal olarak doğum zamanıdır kadın için. O kadar soğudum ki o günden beri 1 yıl oluyor unutamıyorum. Canım hiç onunla zaman geçirmek istemiyor. Bunun için de 2 gündür atarlı az önce oğlum yanıma geldi niye gidiyorsun o şeytanın, salağın yanına dedi, cinlerim tepeme çıktı. Eğitimci olacak bir de. Okuluma devam etmediğime o kadar pişmanım ki. Şimdi kim hatalı Allah razısı için.