Kimsenin gözünü korkutmak istemiyorum gurbetteyim onun da maalesef dezavantajlarını yaşıyorum. Başlarda ohh herkesten uzaktayım kimse karışmaz etmez ama 2 çocukla inanın kendim için bazı konularda destek istiyorum.
İlk kızım daha rahat büyüdü uyumayı severdi işlerimi halledip kendime vakit bile ayırırdım şimdi 6 yaşında ikinci kızım 1 yaşında ve gece sayısız uyanıyoz sabah hep bacağımda, 2.olunca zaten ev işleri çarpı 2 oldu yapamıyorum sürekli ağlak ve kucakta olmak istediği için. Artık uyutuyorum uykuları çok az yine bir şey yapamıyorum akşama gün yetmiyor oturmak hayal gibi dışarı çıkmak zaten koştur koştur. büyük anaokuluna gidiyor gelince sürekli anne anne anne. İsyan değil böyle kendi kendime bile derken vicdanım rahat etmiyor ama çok yoruluyorum. Yani gece hiç uyumadık anne kahvaltıya gelecem dicem kimse yok. O kadar yoğun geçti ki gün akşam yemeği verecek veya çağıracak bir kaynanam yok. Çocuları 2 saat alın eve dip köşe bir gireyim dicem akrabam yok. Akşama kadar 2 çocukla psikolojim bozuldu evim hep dağınık pis artık öyle, hiç bitmeyen bir iş yığının içinde mutfakta sürekli yemek yapmakla çocukla akşam edilen günler. Küçük gerçekten büyüyeckmi gerçekten ablası gibi en azından kendi kendine oynayacakmı. Şuan bunları yazarken bile çığlık çığlığa beni al diye bacağımda. Oda sıkılıyor başka bir eve gidince sakinleşiyor gibi