Yazacak anlatacak kimsem yok çünkü cevrem herkes kendi derdiyle uğraşıyor çok zor bir surecten geçiyorum inanıyorum herşey iyi olucak çünkü Allah'a sığındım ama artık gerçekten çok yoruldum bu yanlizlik kimsesizlik beni çok yordu icimde fırtınalar kopuyor anlatamıyorum eşimden gelen sevgisizlik ilgisizlik ailemden gelen ilgisizlik kimsenin olmaması beni çok üzüyor hep herkesi ben arıyorum her derdi olana ben koşuyorum ama kimse beni gormuyor şu hayatta tek sığındım evlatlarim onların hattına şu hayata katlaniyorum sanki bir çıkmazda gibiyim hergunum sanki hapis gibi sanki bu dünya bı hapis bende mahkum gibiyim tek çıkış yolum ölüm gibi ama yapamam çocuklarım var Allah'a yüz ceviremem.daha neler yazmak istiyorum ama kimseyi sıkmak istemiyorum
