Kızım doğdu. Doğduğu an bir korku yaşamıştım, ölüm korkusu. 5 dakika ağlatmak için dünyaya getirmek için uğraştılar. O 5 dakika bana saatler sürmüştü sanki. Öyle dualar etmiştim ki o anda. Allah'ım çocuğumu koru onu bana bağışla. Oysa ki ne kokusunu almıştım ne de dokunmuştum. O kestikleri bağ var ya. Kestikleri an sanki tam tersine, daha da bağlanmıştım ona. Sonra ağlama sesini duydum ya, gözlerimden mutluluk gözyaşları pıt pıt aktı. Benim dikişlerimi yaparken doktor hasta bakıcı abla getirdi yanıma. Bir kokladım, burçak bisküvi gibi kokuyordu. Öyle güzel öyle narin öyle zarif bir koku. Aynı adına yakışır bir koku. İnci gibi. O sevgi bence doğumda anneye Rabbimden bir hediye. Ondan başkası görünmüyor bile gözüne. Doğumum ve sonrası çok zor geçmişti benim ama sadece kızımı düşünerek iyileştim. 2 yıl oldu, doktor bile dedi ki geçen gün gittiğimde, zor doğuma rağmen çok güzel iyileşmişsin. Onun sevgisi beni ayakta tuttu diyebilirim. Rabbime şükürler olsun. Allah'ım onu benden ayırmasın. Sana da kolay bir doğum ve çocuğunla sağlıklıca kavuşmanı dilerim ❣️