Evladımı çok şükür aç bırakmıyorum, ayağında çorap bile olmadan sokağa atmıyorum. Ap.tal bile demem öyle ki sevgili ve saygılı davranıyorum. İleride beni kırarsa bu evladımın nankörlüğü olur, öyle yetiştiriyorum ki bana hainlik etmeyeceğine eminim.
Ederse de inan üzülmem evladımdır. Ama o şeref yoksunu babam Önümden alır karısına yedirirdi. Karısı mutlu oluyor diye döverdi ölmüş anneme söverdi. Tabiki yaşlandığı zaman onu dövüp zulüm etmeyeceğim. Ama hayır bir lokma ekmek vermem. Allah ona kendini affettirmesi için hala zaman verdi ömür verdi. O ne yapmayı tercih ediyor hala arkamdan küfür etmeyi ,kız kardeşim öldü mezarının yerini bilmez karısı kızıyor diye. Çocuğun ölümünden bile 20 yıl sonra haberdar oldu. Aramadı sormadı. Ya bu çocuğun mezarı nerde bile demedi. Affetmiyorum güzel kardeşim affetmeyeceğim bir yudum su vermeyeceğim. Ben annem ve kardeşim, bize bu dünyada cehennemi yaşattı. Karısı ve sülalesini besliyor şimdi, yaşlanınca da onlara muhtaç olsun bana gelmeye yüzü yok. Ölmüş annem ve kardeşimin kemiklerini sızlatmayacağım, AFFETMEM.