Benim 4 yaşında bir oğlum var otizmli. Durmuyor konuşmuyor. Kendine zarar vermenin farkinda bile değil. Birde 7 aylik kizim var uyumuyor aksi huysuz bir bebek. Ezilip kaldım ikisinin arasinda. Agladigimda çok oldu yetişemiyorum çünkü. Gecen gün oarka çıkardık annemle oğlum bir anda fırladı yola araba direksiyonu kırarak çarpmadan sadece sürerek durdu. O anki cığlığım bağırarak ağlamam sana anlatamam. Nerdeyse benim için ambulans arayacaklardi kendime gelemedim sinir krizi geçirecektim nerdeyse korkudan. Teyzenin biri gelip bak yavrum allahim emeklerini ziyan etmedi ağlama artık sarıl yavruna dedi. O dedigini sonradan düşündüm ben oğlumu kaybetmeye hiç bu kadar yakin olmamıştım hala yazarken aglama basıyor. Simdi canim yandiginda,durmadığında beni dinlemeyip sinirlendirdiginde hep o an aklima geliyor. Yaptığı hiç birşey o an kadar acı veremez bana. Hemen sakinleşiyorum allahim yardim et sabir ver hidayet ver diye dua ediyorum sariliyorum. Kızımada artik daha şefkatle yaklaşıyorum. Gece ağlıyor eşim hirmirdaniyor neden susmuyor diye. Diyorum ki demek ki bir derdi var yoksa neden ağlasın. Sabırla bekliyorum başını çok uykusuz kaliyorum ama uykusuzluktan bayılması onlarsiz kalmaya tercih ederim. Sende dua et sabret elbet buyuyecekler hiç birşey kalıcı değil bu hayatta. Kendine teselli ver geçecek de ya yokluklariyla sınansak rabbim korusun