Annemle ilgili sıkıntılarımı biliyorsunuz kızlar. İçimde daha cookk şey var ama . Yazıp tekrar tekrar hatirlamak istemiyorum. Zaten yemek yerken, tv izlerken, kızımla oyun oynarken, uyumadan önce, uyandıktan sonra hep aklımda. Pek iyi değilim. Ama yinede toparlanmaya çalışıyorum tek başıma. Ağlıyorum kendime geliyorum sonra tekrardan ağlıyorum. Günlerim hep bu şekilde geçiyor. İllaki düzelirim illaki ayağa kalkarım. Ama okadar çok kullerimden doğdum ki artık yapamıyorum. Kendimi Allah'a emanet ediyorum. Hakkımda hayırlısı buymuş diyecem ama hayır neresinde bilmiyorum, ben mi göremiyorum onuda anlamıyorum 
İsyan etmekte istemiyorum. Ama yalan yok ara ara içim yangininda boğulduğum yandığım için neden sevilmedim Allah'ım ? Neden bana bi sevgiyi çok gördün ben ne yapacam hiç mi bana acımıyorsun ? Diye sormadan edemiyorum. Kendimi bildim bileli okadar çok şey yaşadım ki bilmediğiniz. Vardır bunda da bir hayır dedim. Babam öldü içime attım. Girdiğim iş yerlerinde asiliyorlardi buluşma teklifi ediyorlardı . İşten çıkmak zorunda kaliyordum. Annem burnumdan getirirdi. Yine mi çıktın git iş bul para kazan evde yan gelip yatıyorsun bu ne böyle ? Bir oğlum olsaydı böyle olmazdı bana destek olurdu maddi olarak diyordu. Meğerse aldırdığı evladını düşünüp böyle diyormuş bana . Bunu hak edicek ne yaptım bilmiyorum. Annemde babamda iyi aile olamadılar bana . Ben ise evden dışarı gezmeye bile çıkmazdm. Anneme laf gitmesin senin kızın disarlarda sur.tuyor ne biçim bir kızın var demesinler diye. Etrafimdaki herkes dalga geçerdi. Bi dışarı çıkta güneş yüzü gör evde çürüdn diyorlardı. Gerçekten kendimi curutmusum. Aldırdığı evladının acısını benden çıkaran bir anne için... Hayatımı yasaydim biraksaydim herkes o.rspu deseydi geziyorum diye, ne gamsiz kedersiz ne biçim kız deselerdi... Birakabilseydim hayatın iplerini azda olsa. Bense hep sıkı sıkı tutunmustum. Çünkü babam yok bir kere ayağım kayarsa ayağa kaldiranim olmaz elimden kimse tutmaz diye. Bunu biliyorum... Babasizlik benden çok şey alıp götürdü çocukluğumu hiç yaşamadım. Anneminde pek farkı yokmuş dimi? Babamın mezarına 29 yıldır hiç gitmedim . Bize sahip çıkmadı, bana sevgi vermedi, yanımızda olmadı, bizi sevmedi diye. Annem yanimdaydi evet yedirdi içirdi ama burnumdanda getirdi. Anneme kizsam kötü evlat mi olurum , nankörlük mü yapmış olurum? Besle kargayı oysun gözünü dedikleri benmiyim ? İyi kötü yanimdaydi beni bırakmadı diye sırf bunun hatrina kol kanat mi olmalıyım? Annem benim acımı hiç anlamamisken kızım bir derdin var mi diye hiç sormamisken ben mi onu sarayim? Şimdi tek başına yaşıyor yarın birgün ölse evinde tek başına benim içim yanmazmiydi ? Yanar 
Kalbim affetmiyor can çekişiyor . Ama bana yapilan kötülüğü acımasızlığı sevgisizligi ben yasatmayacam. Ben affediyorum (belki dilde bilmiyorum) Allah sorsun hesabımı 
Annemin 14 Kasım doğum günü. Bende kendimce annem mutlu olsun diye resim ciziyordum. Beğenmedim sanki olmamış gibi... Resmi tamamlayıp tamamlamama konusunda kararsızım. Bir yanım boşver verme emeğine yazık yorma kendini bu zamana kadar sen hep iyi bir evlat olmaya çalıştın herşeye rağmen diyor. Bir yanımda affettigini söylüyorsun her yıl annenin doğum günü hep kutladn hediyeler aldın bu yil kutlamazsan annen belki üzülür yarım birakma çiz ver gerisi annene kalmış diyor.
Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Yardımcı olurmusunuz bana kızlar 
