Bazen oluyor böyle herşeyden soğuma,uzaklaşma isteği. Sanki bi şeyler yarım kaldı hayatımda.Boş boş yaşıyor gibiyim.Özgürlüğüm elimden alınmış gibi hissediyorum.Yaşım 28,1 yıllık evliyim ve 6 aylıkta hamileyim.
Sürekli herkesi memnun etmeye çalışmaktan,yanlış anlaşılcam diye açıklama yapmaktan, kendim gibi olamamaktan, yetememe korkusu yüzünden yoruldum.İçimi kemiren bişeyler var mutlu muyum, mutsuz muyum bilemiyorum.Çok yalnızım kimseye bişeyimi anlatamıyorumBebeğim beni hayata bağlayan tek şeyDoğsun onunla arkadaş oluyum istiyorum .böyle zamanlarda sadece kabuğuma çekilip hayalet gibi geziyorum evin içinde. Sizce psikolağa mı gitmeliyim ?