Merhaba bu kelimeleri buraya yazarken her birinde kalbimin ne kadar acıdığını ve incindiğini hissediyorum cok mutsuzum ..bundan 1 yil önce görümcelerim yüzünden hep kötü oluyorduk eşimle sürekli onlar yüzünden kavgalar olurdu daha sonra onlarla olan sorunlar çözüldü şükür dedim bu seferde eşimle şiddetli geçimsizlik başladı aramızda kendisi itici kaba küfür eden beni aşağılayan el kaldıran hatta vuran birisi oldu okadar huysuz ve geçimsiz olduki anlatamam ..neredeyse hemen hemene hergün itiş kakış kavga var annemi arayip bir kac kez anlattım annemde eşimle konuştu babamin kulağına gitmedi o an demedik eşim anneme sütten çıkmış ak kaşık gibi konuşup işi halledip kapatıyordu teli annemde farkindaydi ama bana gele bir canavara dönüşüyor..Annem Artık Tamam gerçekten bitti dedikten sonra bizi ara kızım dedi Ailem arkamda her daim ..Daha anlatamadığım bir çok şey var eşimle evleneli 3 yıl oldu daha kendisi ilk 1 sene okadar iyimser okadar güzel biriydiki sonra ne olduysa böyle alt üst oldu herşey insan eşiyle yan yanayken onu özlermi ona sarılmak isteyipte çekinir mi ben çekindim ona yaklaşamıyorum çok acı çekiyorum bi oğlum var 1 buçuk yaşında ..Kalbim kırık gururum incinmiş mutsuz bir anne kadınım..sürekli ağlamaktan gözlerim acıyor..kendisiyle konuşmak birseye çözüm olmadi hiç-bir zaman ...Napicami bilmiyorum ÖYLE yalnızım öyle bitkinimki ...