Kızlar ve erkekler yaratılış olarak tamamen farklı.
Eşim hiç kıskanç değildir. Ben kıskancımdır. Çünkü bir erkekle kadının arkadaş olabileceğine inanmıyorum. Daha doğrusu benden önce kız arkadaşı varsa onu kıskanmam çünkü benden önce tanımış zaten aralarında bir şey olacak olsaydı benimle evlenmezdi onu tercih ederdi. Ama yeni tanıştığı biriyle arkadaş olmasını istemem çünkü arkadaş kalınamıyor.
Eşim kıskanç olmadığı için iş yerindeki kız arkadaşları ile samimidir. Benimde çalıştığım yerde erkeklerle arkadaş olmama karışmaz. Ben başından beri sınır koy dedim beni kötü düşünmekle suçladı.
Sonra ben kendimi yargılamaya başladım gerçekten ben mi kötü düşünüp abartıyorum diye ve iş ortamında erkek arkadaşlarımla eşimin kız arkadaşları ile sohbet ettiği gibi sohbet etmeye başladım. Ne oldu dersiniz iş yerindeki erkek arkadaşlarımdan biri evli olmasına rağmen benden hoşlanmaya başladığını itiraf etti. Güller, şiirler neler yaptı.. Ve böylelikle benim tezim kanıtlanmış oldu. Ben ona karşı öyle yaklaşmasam da karşımdakinin aklı kayıverdi. O zamandan beri eşim iş arkadaşları ile arasına sınır koyuyor.