Ahh canım ben seni çok iyi anlıyorum.ben de hemen hemen aynı şeyleri yaşadım evlendikten sonra 1 buçuk ay sonra hamile kaldım bebek olmadan ki ilk senemiz çok iyiydi ufak tefek şeyler oluyordu tabi ama genelde iyi hatırlıyorum çocuk gelince tartışmalarımiz başladı yok sen onu yapmadın yok bunu yapmadın derken yine hamile kaldım suan ikinci oğlumda var bize nefes aldırmıyorlar :) şimdi daha zor bı hayatımız var ama biz yeni anladık o zamanlar kendimizi gereksiz yormusuz üzmusuz her evlilikte olan söylermiş ben de keşke evlenmeseydim dediğim çok oldu.Bir de iş hayatı kadını çok yoruyor ben de oğlum 4 buçuk aylıkken işe başladım sanırım onunda vicdani sorumluluğu vardı.biz farkında olmasak da beynimiz sürekli yapılacak işleri planlıyor (işe gidilecek,iş stresi,çocuk bakılacak ev işi yemek bulaşık çamaşır koca dirdiri ):)))) haliyle bu da bizlerde ümitsizliğe yol açıyor.biz şuan daha kotu bir durumda olduğumuz için geçmişte gereksiz dert etmişiz diyoruz sizde sabredin 2 yaşından sonra biraz daha rahatlarsiniz çocukla beraber gezip eglenirsiniz :)