kucukken ailede hep asagilandigimi dislandigimi düşünürdüm. simdi ise 2. bir evlilik yapmis olmamin pismanligi 2. evliligin zorluğu eşim tuhaf birisi. doğulu kulturumuz olsun anlayisimiz olsun hic uymuyor çocuk yetistirme seklimiz bile. mesela burda onlarin memeleketinde yani cocuk dovmek falan cok normal birsey cocuk sevmemek bizim orda ise tam tersi coxuk gorunce yabanci biri bile olsa sokakta tebbessum ederler.. ne biliyim bu kadar dislanacagimi hic dusunmemistim bu kadar zor olacagini
ve boyle olunca aklima hep ilk esim geliyo biz onla severek kacarak evlenmistik ayni memleketliydik herseyimiz ayniydi hic birbirimizi yadirgamiyorduk 2 yillik evli kalmamiza ragmen hep ilk gunki gibiydi o bana cok deger verirdi. bende onun göğsüne yatip tek güvendiğim yer derdim. simdi o yeri cok ozluyorum cunku birdaha oyle huzurlu bir yer bulamadim ne ailemde ne simdiki esimde :(