Kızlar. Ya yemim ederim kendimden o kadar nefret ediyorum ki. Ne yapayım kendimi . Ne yapayım. Şimdiden soyleyim. Annesi sen çocuğa bağırma. Neyden anlar çocuk. Çocuğu olmayanları düşün yok çocuğu hasta olanları düşün demek istiyorsanız şimdiden bu postu terkedin ve hic yorum yapmayın. Lütfen.
Her gün ama her gün en az 3 kere yemek yediriyorum. Yediriyorum derken aslında yapışması gereken tabağa yemekleri soğutup kızımın yemesine uygun hale getirip önüne koyuyorum. Ama ne yiyor ne içiyor. Az bisey ağzına götürüyor sonra herşeyi mıncıklayıp heryere atiyor, o tabağını deviriyor, herşeyi o tepside karıştırıyor elleriyle vuruyor, sonra o ellerini kafasına sürüyor(bizi gören herkes bence kızımı banyo yaptırıyorum diye düşünüyordur, saçları hep yağlı gibi, hep şampuanla yıkıyorum ama yine biseyler suruyor. Aslında kim ne düşünüyorsa düsünsün ama günde 2 3 kere şampuanla yıkamak da zararlı ve kızım zaten atopik cilde sahip). Yapma demeye çalıştım, öyle yapmıyoruz, öyle yapmak yanlış ben sana gostereyim nasıl doğru oluyor falan da filan da öğretmeye çalıştım. Kendim vermeye çalıştım, ama kendisi bildiğini yapmak istiyor. Yediklerimiz mutfaktan ta salona kadar gidiyor. Duvarlar kapılar hep pirinç veya başka bisey. Süpürüp silmek de ayrı bir dert. Mama sandalyesinden kalkıyor, emniyet kemerlerini açıyor. Yere koyarsam ya ayağıma dolaşıyor veya başka bişeyleri devirip döküyor, önüme bakıp iş yapamıyorum yeminler olsun. Sep sağa sola arkama bakıp işler yapıyorum. Onda da yetişemiyorum. Bırak çocuk uyuyunca yaparsın diyenlere diyorum. Gelsinler de görsünler karıncalar nasil evimi basıyor. Yarım saatten fazla birakamam hepsini silip süpürmem gerekiyor. Ve çocuğum uyuduğunda ne yapacagimi seçmem gerekiyor. Temizlik mi. Yemek mi. Kendim dusa mi girsem. Vsvsvsvsvs. Çocuklar öyle dünyayı keşfediyor diyorlar ama ne zamana kadar öyle yapacak? 9 10 aylıkken başladı şimdi 18 aya giriyor hala da aynı. Başka çocukları internette falan (ek gıda hakkındaki sayfalarda) gösteriyorlar hiç öyle görmedim anneleri nasıl güzel şekillerde kesip koyuyorlar önüne çocuklar da alıp yiyorlar hiç mıncıklamak yok. Kafaya sürmek yok. Bugün işte yine tabağını devirmeye hazırlanıyordu tabağını önünden aldım mutfak tezgahine koydum öyle yapıyorsan yok sana tabak dedim. Ağladı, ben de yeni yemeye başlamıştım açtım, sesimi yukselttim. her gün 3 kere aynı şeyleri yapıyorsun yoruldum artık dedim. Önüme bakıp sessiz sakin yemek istiyorum, yok onu ver yok bunu ver, ne yedigimi hala bilmiyorum taş yutuyorum ben hep soğuk çay içiyorum dedim. Sonra temizlik yaparken de kanımı iciyorsun yeter be doğru oturup yemeğini ye dedim. Yaof kızlar. Sizin de çocuklarımız öyle mi? Kendimi nasıl sakinlestireyim. Valla çok zor. Birisi olsa da yanimda çocuğu oyalasa ben istediğim gibi mutfağı masayı toplayıp silip supursem. Yemin ederim 10 dk da mutfak işlerini aslında bitiricem da ama sola bak saga bak arkana bak 10 dk iş yarım saate uzuyor. 10 dakikada bitirip 20 dakikayı çocuğuma ayırmak istiyorum. Kafami yiyecem artık.