Daha 25 yaşındayım hayatımdaki acıların hangisi en kötü ben bile seçemiyorum artık. 15 yaşında evlatlık olduğumu öğrendim, üstelik biyolojik anne babam dayı/yenge diye tanıdığım insanlarmış. Hep çok yakındık ama bir kere başımı oksamalarını kardeşlerim hep dayak yerdi o evde şahit olurdum. Kuzen diye bilerek hep korudum kolladım, 3 ay sonra en küçük kardeşimin kanser olduğunu öğrendim, daha anlatamadan kaybettik daha 9 yaşındaydı. İmtihan dünyası ne diyeyim ki.