Yalnız değilsin, çok zor gerçekten bende 2 yıl savaştım, eşim anlayışlı oldu. Tamamen küçükken yaşadığım bir travma yüzünden vajinusmus olduğumu anladım, zor oldu o travmayı yenmek ama başardım. Parmak egzersizi falan hiç yapmadım. Kegel de yapmadım.
Şimdi bir oğlum var 2 yaşında.
Kız çocuklarınıza sahip çıkın. Acılarını duygularını küçümsemeyin. Canı acıdıysa da "geçti geçti bak bir şey yok "diyerek acısının üstünü örtmeyin. Sizde onun acısını hissedin yaşayın, sarılalım geçsin deyin. Ama acısının üstünü örtmeyin