Ya nerden başlasam bilmiyorum eski postlarım da hep yazmışımdır zaten oğlumla ilgili oğlum emeklemez sürünür koltuğa tutup kalkmaz hiç kalmadı çabaladı bir iki kere çıkamayınca hemen bıraktı 14 aylık olacak 15 gün sonra ama daha hiç koltuğa tutunup kalmadı neyse işte eltimin kızı oğlumdan 42 gün küçük o emekliyor rahatça koltuğa tutunup kalkıyor oğluma bakıyorum öyle yerde kendi kendine sürünüyor oynuyor eltimin kızından kat kat daha hareketli sürünmesine rağmen ama ne bileyim işte oğlumu öyle görünce bi üzüldüm ben mi bir yerde hata yaptım diye düşündüm bilmiyorum şuan yazarken bile nasıl ifade edeceğimi düşünüyorum eltimin kızı tutunacak bir yer bulduğunda maşallah hemen kalkıyor ama oğlum onu kucağa alalım diye çırpınıyor öyle işte üzüldüm oğluma bir garip bakıyorlar sürününce koltuğa falan çıkmayınca bakışları değişiyor insanların ama daha küçük 14 aylık bile değil doktora götürdüm gayet normal dedi doktor hiçbir sıkıntı görmedi sadece b12 çok düşük dedi benden kaynaklı hiç et tüketmediğim içinmiş belki de bundan dolayı diye kendimi suçluyorum o insanlarım oğluma bakışlarını görmek istemiyorum acıyarak değil alaycı tavırla bakıyorlar gülerek dalga geçer gibi bakıyorlar çok üzülüyorum o yüzden oğlumdan asla utanmıyorum çok şükür ki Rabbime bana evlat olarak onu verdi dediğim gibi o insanların oğluma bakışı uzuyor beni