Kızlar 4 yıllık evliyim eşimle kaçarak evlendik şimdide 5 aylık hamileyim kendimi yalnız hissediyorum kayınvalidem eşim daha çocukken vefat etmiş kendi annemle evlerimiz arabayla yarım saatlik uzaklıkta ayda 1 2 kez görüşürüz hep ben adım atarım geliyim gel bize diye bana hep bi uzak soğuk babamla konuşmuyoruz. Zor bi hamilelik geçiriyorum sürekli uzanıp dinlenmem lazım doktor öyle söyledi kendi evimin temizliğini yapamıyorum eşim yapıyor sağolsun kusmaktan beter olsamda yemekleri elimden geldiğince ben yapıyorum. Annemden hep bi beklentim var böyle beni sahiplensin gelsin evime yardım etmek istesin bana güven versin annem arkamda diye ama yok etrafımdaki herkese annesi kayınvalidesi kol kanat geriyor evine geliyor yardım ediyor çocuğuna bakıyor ben sadece bana kol kanat gersin istiyorum ama yok bayram geliyor bi kez demiyor ki kızım geliyim yardıma hamilesin işini kolaylaştırayım diye yaşlı da değil daha 43 yaşında hani desem rahatsız eli ayağı tutmuyor öyle bi durumuda yok çok yalnız hissediyorum eşime kalıyor herşey ve ona yük olmak istemiyorum tehlikem olmasa kimseden beklentim olmucak ama sizce ben mi kötü düşünüyorum