Şimdi geldim.Yazıyom. Abim annemin elbisesinin boğazından içeri ekmek atarmış bebede yesin diye.Bene bendim. Annemde bozuntuya vermez,o görmediği zamanlar ekmekleri karnından çıkarırmış. Sehirli güc de herkeste vardi. Cizgi filmler işte. Bidefa çok ağlamış yorgunlukdan hemen uyumuşdum. Ertesi gün uyuyamayınca zorla kendimi ağlatmaya çalışmıştım. Annem babam kabus görüyorum sanmıştı. Bende yok,uykum gelmiyor o yüzden ağlıyorum ağlayınca hemen uykum geliyor demiştim. Bide kenidimi uzun süre evlatlık sanıyordum. Hep beni sevmiyorsunuz daha az seviyorsunuz evlatlığım diyordum. Abimde evet seni sonradan camış B.okunun arasından buldular diyordu. Ama inanmıştım. Bi tarafdanda mantık yürütüyordum. Erkek çoçukdan sonra niye kız evlatlık edinsinler.İlk çoçuk olsaydım ihtimal vardı,birde ilk çoçuk kız,ben erkek olsaydım ihtimal vardı.Ama kıskanıyordum abimi çok seviyorlar o gerçek çoçukları diyordum.17-18yaşımda çözdüm olayı desem yeridir. Ama annem asla ayrımcılık yapmadı.Çoçukluk ergenlik aklı işte.
Ayşenur üzüldüm, ama bende öyle bir babaya sahibim.Hiç takmıyorumda.Hatta evime gelmesin, annemi gidib göreyim o evde olmasın falan diyorym. Her görünce nefret kusuyorum.