Benim de çok gücüme gidiyor. Konuşmak istemiyorum. Sanki kocam değilmiş gibi davranırken, eşi olduğunu benim mi hatirlatmam gerekiyor. 9 aylık evliyim daha 6 aylik hamileyim. Dediginiz gibi eve gelince bi tek yemek masasinda yan yanayiz. Salonda otururken ayri kanepede yatsak bile bir süre sonra benim oldugum kanepeye gelir sarılırdı öperdi. Beni istedigini hissettirirdi. Şimdi diger kanepede oyun oynuyor tv izliyor. Vakit gec olunca da yatak odasina gidip yatiyor. Sabah işe giderken uğurlardım o da sarilir öperdi. O soğuk davrandığı için uğurlamaya kalkmıyorum. O da direk giyinip çıkıyor yokmuşum gibi. Küs degiliz konusuyoruz ama siradan konular. Çok sohbet ettigimiz de söylenemez. 9 aylik evliyiz daha. Sanki ev arkadasiyiz sadece. Bakıslari bile soğuk. Bakislarini kaciriyor. Telefondan başını kaldirmiyor. Bazen salondan diğer odaya gidiyorum merak edip bakmaya gelmiyor bile. Direk odasina gidip yatiyor. Öpme sarilma yakinlik yok. Sabahtan akşama kadar yapayalnizim evde zaten. Akşam gelince de eşim var ama yok gibi. Çok bunaldim. Kendimi yalniz hissediyorum. Neden böyleyiz demek istemiyorum biliyorum ki daha çok çekecek kendini. Çok zoruma gidiyor. Evliligimin ilk yilini da hamileliğimi de böyle hayal etmemiştim.