Evliliğim kötüye gidiyor

Question

Kızlar yardımınıza ihtiyacım var. Geçen gün size bahsetmiştim eşimin ailesiyle aram bozuk bayramda gitmek istemiyorum diye. Eşim de 1 senedir küstü daha yeni barıştı. Neyse bayram günü gitmedim kendisi gitti. Ve daha önce yediği haltı yine yemiş gitmiş onlara anlaşamadığımızı boşanmak istediğini söylemiş. Annesi de herzaman ki gibi sen bilirsin oğlum demiş. Geçen sene de bişeyler yaşanmıştı ben evi terk ettim 6 ay dönmedim eşimin uğraşlarıyla dönmüştüm eş ailesi de beni arayıp sormamıştı hiç. Neyse dün geldi ben yarın boşanma dilekçesini getiriyorum imzalarsın ona göre hazırlarsın kendini dedi. Tamam dedim. 1-2 saat hiç konuşmadım sonra tutamadım kendimi gittim yanına kavga ettik. Onlar benim ailem atamam satamam sende saygı duymak zorundasın bilmem ne. Sonra benim bütün hatalarımı yüzüme vurdu. Artık bu evlilikte mutlu değilmişiz, birbirimize zarar veriyormuşuz, ben ona saygı duymuyormuşum, şaka yaparken bile alınıp gücenip küsüyormuşum (şakayla burnuma vurmuştu ağlayıp küsmüştüm) eve geldiğinde kapıyı açıp güler yüz göstermiyormuşum. Neyse beni sinir etti evden gitmek istedim durdurdu. Sonra tekrar konuştuk bu sefer sakince dinlemeyi denedim. Ben sakinleşince o da sakinleşti. İşte gitsen ellerini öpsen kimsenin sana bişey diyeceği yok sevinirler mutlu olurlar vs. Neyse sonra tatlıya bağladık gibi oldu. Daha doğrusu üzerini kapatmışız aslında. Ben seni çok seviyorum ayrılmak istemiyorum ama astığım astık kestiğim kestik tavırlarla da bi yere varamıyoruz çaba gösterelim dedi. Yattık uyuduk. Sabah kalkmış geldi öptü sarıldı falan sonra tatlı dille akşam annemlere gidelim dedi. Bende sert çıkışarak yine “bugün gitmem birdahaki bayrama giderim artık” dedim. İkna etmeye falan çalıştı olmadı. Yine kavga ettik ve dilekçe yazdıracağım diyerek gitti. Kızlar ben gitseydim bu eziklik olmayacak mıydı? Sanki boşanmaktan korkmuşum da dediğini kabullenmişim gibi. Gitsem boyun eğmiş olacağım ben ayda yılda bir görüşmek istediğim halde tutturacak her hafta gidelim diye. Bi taraftan da kendimi haksız gördüğüm konular da olduğu için arkama bakmadan çekip gidemiyorum. Yoksa bir dakika durmam bu evde. Ne yapacağımı bilmiyorum lütfen fikir verin.

Answer 1

Olayı senden dinlediğimiz halde bence sen haksizsin. Bir de eşin anlatsa neler der kim bilir. Çok dik başlı geldin bana.

Comments

Burda herşey detaylı anlatılamıyor. Yani mesela bayramdan bi kaç gün önce bana gideceğim beraber gideceğiz haberin olsun dedi. Ben gitmıyorum olanları biliyorsun zorlama tartışmayalım dedim insan gibi. Sonra o bişeyler dedi ben ailesinin yaptıklarını dillendirdim ve bana gitmezsen ben oraya yalnız gidersem yemin ediyorum boşanırım dedi. Bende boşanırsan boşan elinden geleni ardına koyma dedim. Bağırış çağırış tartıştık. İnsan bu kadar kolay gözden çıkartılabilir mi? Ailesi için seviyorum dediği insanı bi kalemde silebilir mi? Ben buna çok gücendim kırıldım. Biz aile olamıyoruz diyor. Kendince haklı sebeplerini sayıyor. Benim haklı olduğum bi konu varsa da kabul etmiyor. Haklısınız belki ailesini bu kadar dillendirmem hata bu evliliğimize zarar veriyor ama affedemiyorum. Ben evimi terkettim. Daha 1 ay önce babamı kaybetmiştim. Arayan yok soran yok beni. Çevremdeki herkeste o dönem beni arayıp sormamalarına çok tepki göstermişti. Sanki bi namussuzluk yapmışım gibi davrandılar. Şuan hazır değildim ben gidip bu insanların elini öpmeye ve sağolsun eşim yine arkamda durmadı. Geçen sene ben evimi terketmeden önce beni çok içerletti. Sürekli gidip ailesine ben boşanacağım ben istemiyorum yapamıyoruz edemiyoruz olmuyor dedi. Şimdi yine aynısını yapmış. Annesine gidip boşanacağım yapamıyoruz edemiyoruz diye anlatmış. Annesi de sen bilirsin oğlum demiş. bayramdan beri yemeklerimi yemiyordu. Meğer annesigilde yiyip geliyormuş. Yani bunu utanmadan bide söylüyor. Ben bayramda ailesine gitmedim o da benim annemi aramadı kısasa kısas yaptı. Oysa annemle araları düzelmişti ortada bişey yoktu. Siz olsanız sinir olmaz mısınız bi de annemi üzdü diye. Ben çok üzülüyorum. O gün boşanacağım dilekçe getireceğim diye attı tuttu arkası gelmedi. Biraz alttan alsam biraz oluruna baksam herşeyi unutacak bu nasıl adamlık? Nasıl saygı duyayım böyle birine? Şu sevgim de olmasa zaten. Beni tek durduran şey o. Dün yemeğini annesinde yediğini söyleyince sinirlendim tamam bende boşanmak istiyorum dedim. Rengi attı. Ama hala taviz vermiyor. Tamam en doğrusu bu. En mantıklısı bu diyor. Sonra yine bu evliliği düzeltecek olan sensin diye herşeyi üstüme yıkıyor. Asla beni anlamıyor. Oturup tekrar düşüneceğim bugün . Herkesin eksilerini artılarını kafamda tartacağım bi umut son kez konuşulur belki . Annem boşan diyor. Güvenmiyorum ben diyor. Babasına maddi anlamda çok güveniyor babası da bunları koltuğundan ayırmıyor yine aynı olacak babasına bükülecek seni de bükecek gel git diye bunaltacak diyor. Annem böyle dedikçe ben daha da fazla umutsuzluğa kapılıyorum. Kendi ayakları üzerinde durmayı öğrenmemişler başları sıkışınca babayla iyi tepeleri atınca aylarca küsler. Normalde pek anlaşamazlar zaten. Biliyorum benim odaklanmam gereken tek şey evliliğim ama bi şekilde diğerleri de ipin ucuna dokunuyor işte. Beni sevdiklerini düşünmüyorum. Beni dış kapının dış mandalı olarak görüyorlar. Ama buna sorsanız çok seviyorlar. Annesi bayramda gitmedim diye niye gelmedi gelse iyi olurdu demiş. Sinirleniyorum mesela. Sen üzerine düşeni yaptın mı ki gelinin ayağına gelmesini bekliyorsun? Bilmiyorum haksız mıyım.. Kendinizi benim yerime koyun , yaşadıklarımı yaşadığınızı farzedin. Ne yapardınız şu durumda? Hala çırpınıyorum . Çırpınmakta vazgeçtiğim gün geri dönüşü olmayacak hiçbirşeyin. Eşim de bıkmış yılmış gibi davranıyor olabildiğince az muhattap oluyor benle. Düzelmeye kalksak hemen başlıyor annemlere gidelim diye ben gitmem diyorum yine çıkıyor bi kavga. Sürekli bi güç savaşı. Yuvayı dişi kuş yapar diyorsunuz tamam haklısınız ama değer mi? Benim arkamda durmayan bi adam için değer mi? Beni sevmesi dışında hiçbişeyine inanmadığım güvenmediğim biri için değer mi bilmiyorum. Diken üstünde yaşayacağım. Tamam yeniden iyi olmayı becerebilirsek gerçekten çok iyiyiz . Ama en ufak bişey de tetikte bekleyeceğim boşanalım der mi diye. Kendine söyleyince ben en ufak bişey de boşanalım demiyorum diyor. Dediğim gibi kendince biriktirmiş bişeyler. Haklı olduğu taraflar da var haksız olduğu taraflar da. Bişeyleri içimde sindiremiyorum. Yazdığım gibi bişeylere boyun bükersem eziklik edeceğim gibi geliyor. Bana annemlere gidelim diye baskı yaptığı kadar gidip onlara siz bi kere arayın da onun da gelmeye yüzü olsun demiyor. İnsanı değersizleştirip kıymetsizleştiriyorlar. Bilmiyorum haksız mıyım. Kafamda bişeyleri netleştirmem lazım yoksa kafayı yiyeceğim artık. Bi fedakarlık yapmak çabalamak istiyorum bi değmez diyip vazgeçmek. Ne doğru bilmiyorum. Kafam allak bullak. Çok mu fazla takıyorum çok mu abartıyorum? Öyle yaptığımı söylüyor. Olabildiğince detaylı yazmaya çalıştım. Lütfen bi yol gösterin bana. Ona göre son kez düşüneceğim. Kimseye bişey anlatamıyorum. Allah razı olsun iyiki sizler varsınız. Hakkınızı helal edin.

Answer 2

Sen çok inatcisin sanki emin ol şurada eşinin tarafını seven çok az kişi vardır ama mecburen gidiyoruz canım eşimiz icin biz de çok büyük şeyler yasadik ama ara sıra gidiyoruz 

Comments

Burda herşey detaylı anlatılamıyor. Yani mesela bayramdan bi kaç gün önce bana gideceğim beraber gideceğiz haberin olsun dedi. Ben gitmıyorum olanları biliyorsun zorlama tartışmayalım dedim insan gibi. Sonra o bişeyler dedi ben ailesinin yaptıklarını dillendirdim ve bana gitmezsen ben oraya yalnız gidersem yemin ediyorum boşanırım dedi. Bende boşanırsan boşan elinden geleni ardına koyma dedim. Bağırış çağırış tartıştık. İnsan bu kadar kolay gözden çıkartılabilir mi? Ailesi için seviyorum dediği insanı bi kalemde silebilir mi? Ben buna çok gücendim kırıldım. Biz aile olamıyoruz diyor. Kendince haklı sebeplerini sayıyor. Benim haklı olduğum bi konu varsa da kabul etmiyor. Haklısınız belki ailesini bu kadar dillendirmem hata bu evliliğimize zarar veriyor ama affedemiyorum. Ben evimi terkettim. Daha 1 ay önce babamı kaybetmiştim. Arayan yok soran yok beni. Çevremdeki herkeste o dönem beni arayıp sormamalarına çok tepki göstermişti. Sanki bi namussuzluk yapmışım gibi davrandılar. Şuan hazır değildim ben gidip bu insanların elini öpmeye ve sağolsun eşim yine arkamda durmadı. Geçen sene ben evimi terketmeden önce beni çok içerletti. Sürekli gidip ailesine ben boşanacağım ben istemiyorum yapamıyoruz edemiyoruz olmuyor dedi. Şimdi yine aynısını yapmış. Annesine gidip boşanacağım yapamıyoruz edemiyoruz diye anlatmış. Annesi de sen bilirsin oğlum demiş. bayramdan beri yemeklerimi yemiyordu. Meğer annesigilde yiyip geliyormuş. Yani bunu utanmadan bide söylüyor. Ben bayramda ailesine gitmedim o da benim annemi aramadı kısasa kısas yaptı. Oysa annemle araları düzelmişti ortada bişey yoktu. Siz olsanız sinir olmaz mısınız bi de annemi üzdü diye. Ben çok üzülüyorum. O gün boşanacağım dilekçe getireceğim diye attı tuttu arkası gelmedi. Biraz alttan alsam biraz oluruna baksam herşeyi unutacak bu nasıl adamlık? Nasıl saygı duyayım böyle birine? Şu sevgim de olmasa zaten. Beni tek durduran şey o. Dün yemeğini annesinde yediğini söyleyince sinirlendim tamam bende boşanmak istiyorum dedim. Rengi attı. Ama hala taviz vermiyor. Tamam en doğrusu bu. En mantıklısı bu diyor. Sonra yine bu evliliği düzeltecek olan sensin diye herşeyi üstüme yıkıyor. Asla beni anlamıyor. Oturup tekrar düşüneceğim bugün . Herkesin eksilerini artılarını kafamda tartacağım bi umut son kez konuşulur belki . Annem boşan diyor. Güvenmiyorum ben diyor. Babasına maddi anlamda çok güveniyor babası da bunları koltuğundan ayırmıyor yine aynı olacak babasına bükülecek seni de bükecek gel git diye bunaltacak diyor. Annem böyle dedikçe ben daha da fazla umutsuzluğa kapılıyorum. Kendi ayakları üzerinde durmayı öğrenmemişler başları sıkışınca babayla iyi tepeleri atınca aylarca küsler. Normalde pek anlaşamazlar zaten. Biliyorum benim odaklanmam gereken tek şey evliliğim ama bi şekilde diğerleri de ipin ucuna dokunuyor işte. Beni sevdiklerini düşünmüyorum. Beni dış kapının dış mandalı olarak görüyorlar. Ama buna sorsanız çok seviyorlar. Annesi bayramda gitmedim diye niye gelmedi gelse iyi olurdu demiş. Sinirleniyorum mesela. Sen üzerine düşeni yaptın mı ki gelinin ayağına gelmesini bekliyorsun? Bilmiyorum haksız mıyım.. Kendinizi benim yerime koyun , yaşadıklarımı yaşadığınızı farzedin. Ne yapardınız şu durumda? Hala çırpınıyorum . Çırpınmakta vazgeçtiğim gün geri dönüşü olmayacak hiçbirşeyin. Eşim de bıkmış yılmış gibi davranıyor olabildiğince az muhattap oluyor benle. Düzelmeye kalksak hemen başlıyor annemlere gidelim diye ben gitmem diyorum yine çıkıyor bi kavga. Sürekli bi güç savaşı. Yuvayı dişi kuş yapar diyorsunuz tamam haklısınız ama değer mi? Benim arkamda durmayan bi adam için değer mi? Beni sevmesi dışında hiçbişeyine inanmadığım güvenmediğim biri için değer mi bilmiyorum. Diken üstünde yaşayacağım. Tamam yeniden iyi olmayı becerebilirsek gerçekten çok iyiyiz . Ama en ufak bişey de tetikte bekleyeceğim boşanalım der mi diye. Kendine söyleyince ben en ufak bişey de boşanalım demiyorum diyor. Dediğim gibi kendince biriktirmiş bişeyler. Haklı olduğu taraflar da var haksız olduğu taraflar da. Bişeyleri içimde sindiremiyorum. Yazdığım gibi bişeylere boyun bükersem eziklik edeceğim gibi geliyor. Bana annemlere gidelim diye baskı yaptığı kadar gidip onlara siz bi kere arayın da onun da gelmeye yüzü olsun demiyor. İnsanı değersizleştirip kıymetsizleştiriyorlar. Bilmiyorum haksız mıyım. Kafamda bişeyleri netleştirmem lazım yoksa kafayı yiyeceğim artık. Bi fedakarlık yapmak çabalamak istiyorum bi değmez diyip vazgeçmek. Ne doğru bilmiyorum. Kafam allak bullak. Çok mu fazla takıyorum çok mu abartıyorum? Öyle yaptığımı söylüyor. Olabildiğince detaylı yazmaya çalıştım. Lütfen bi yol gösterin bana. Ona göre son kez düşüneceğim. Kimseye bişey anlatamıyorum. Allah razı olsun iyiki sizler varsınız. Hakkınızı helal edin.

Answer 3

Eşin için yapacağın şey hiçte eziklik olmaz

Senin kendini törpülemen lazım herşeyden önce

Ben eşim için bütün Ramazan’ı eşimin ailesinde geçirdim adam sakin bir şekilde tatlıya bağlamak istiyor sen olsan aileni arabilirmisin? Bence ara akşam gidip bi çaylarını içelim cnm de bir evliliği bitirmek bu kadar kolay olmamalı bence

Comments

Burda herşey detaylı anlatılamıyor. Yani mesela bayramdan bi kaç gün önce bana gideceğim beraber gideceğiz haberin olsun dedi. Ben gitmıyorum olanları biliyorsun zorlama tartışmayalım dedim insan gibi. Sonra o bişeyler dedi ben ailesinin yaptıklarını dillendirdim ve bana gitmezsen ben oraya yalnız gidersem yemin ediyorum boşanırım dedi. Bende boşanırsan boşan elinden geleni ardına koyma dedim. Bağırış çağırış tartıştık. İnsan bu kadar kolay gözden çıkartılabilir mi? Ailesi için seviyorum dediği insanı bi kalemde silebilir mi? Ben buna çok gücendim kırıldım. Biz aile olamıyoruz diyor. Kendince haklı sebeplerini sayıyor. Benim haklı olduğum bi konu varsa da kabul etmiyor. Haklısınız belki ailesini bu kadar dillendirmem hata bu evliliğimize zarar veriyor ama affedemiyorum. Ben evimi terkettim. Daha 1 ay önce babamı kaybetmiştim. Arayan yok soran yok beni. Çevremdeki herkeste o dönem beni arayıp sormamalarına çok tepki göstermişti. Sanki bi namussuzluk yapmışım gibi davrandılar. Şuan hazır değildim ben gidip bu insanların elini öpmeye ve sağolsun eşim yine arkamda durmadı. Geçen sene ben evimi terketmeden önce beni çok içerletti. Sürekli gidip ailesine ben boşanacağım ben istemiyorum yapamıyoruz edemiyoruz olmuyor dedi. Şimdi yine aynısını yapmış. Annesine gidip boşanacağım yapamıyoruz edemiyoruz diye anlatmış. Annesi de sen bilirsin oğlum demiş. bayramdan beri yemeklerimi yemiyordu. Meğer annesigilde yiyip geliyormuş. Yani bunu utanmadan bide söylüyor. Ben bayramda ailesine gitmedim o da benim annemi aramadı kısasa kısas yaptı. Oysa annemle araları düzelmişti ortada bişey yoktu. Siz olsanız sinir olmaz mısınız bi de annemi üzdü diye. Ben çok üzülüyorum. O gün boşanacağım dilekçe getireceğim diye attı tuttu arkası gelmedi. Biraz alttan alsam biraz oluruna baksam herşeyi unutacak bu nasıl adamlık? Nasıl saygı duyayım böyle birine? Şu sevgim de olmasa zaten. Beni tek durduran şey o. Dün yemeğini annesinde yediğini söyleyince sinirlendim tamam bende boşanmak istiyorum dedim. Rengi attı. Ama hala taviz vermiyor. Tamam en doğrusu bu. En mantıklısı bu diyor. Sonra yine bu evliliği düzeltecek olan sensin diye herşeyi üstüme yıkıyor. Asla beni anlamıyor. Oturup tekrar düşüneceğim bugün . Herkesin eksilerini artılarını kafamda tartacağım bi umut son kez konuşulur belki . Annem boşan diyor. Güvenmiyorum ben diyor. Babasına maddi anlamda çok güveniyor babası da bunları koltuğundan ayırmıyor yine aynı olacak babasına bükülecek seni de bükecek gel git diye bunaltacak diyor. Annem böyle dedikçe ben daha da fazla umutsuzluğa kapılıyorum. Kendi ayakları üzerinde durmayı öğrenmemişler başları sıkışınca babayla iyi tepeleri atınca aylarca küsler. Normalde pek anlaşamazlar zaten. Biliyorum benim odaklanmam gereken tek şey evliliğim ama bi şekilde diğerleri de ipin ucuna dokunuyor işte. Beni sevdiklerini düşünmüyorum. Beni dış kapının dış mandalı olarak görüyorlar. Ama buna sorsanız çok seviyorlar. Annesi bayramda gitmedim diye niye gelmedi gelse iyi olurdu demiş. Sinirleniyorum mesela. Sen üzerine düşeni yaptın mı ki gelinin ayağına gelmesini bekliyorsun? Bilmiyorum haksız mıyım.. Kendinizi benim yerime koyun , yaşadıklarımı yaşadığınızı farzedin. Ne yapardınız şu durumda? Hala çırpınıyorum . Çırpınmakta vazgeçtiğim gün geri dönüşü olmayacak hiçbirşeyin. Eşim de bıkmış yılmış gibi davranıyor olabildiğince az muhattap oluyor benle. Düzelmeye kalksak hemen başlıyor annemlere gidelim diye ben gitmem diyorum yine çıkıyor bi kavga. Sürekli bi güç savaşı. Yuvayı dişi kuş yapar diyorsunuz tamam haklısınız ama değer mi? Benim arkamda durmayan bi adam için değer mi? Beni sevmesi dışında hiçbişeyine inanmadığım güvenmediğim biri için değer mi bilmiyorum. Diken üstünde yaşayacağım. Tamam yeniden iyi olmayı becerebilirsek gerçekten çok iyiyiz . Ama en ufak bişey de tetikte bekleyeceğim boşanalım der mi diye. Kendine söyleyince ben en ufak bişey de boşanalım demiyorum diyor. Dediğim gibi kendince biriktirmiş bişeyler. Haklı olduğu taraflar da var haksız olduğu taraflar da. Bişeyleri içimde sindiremiyorum. Yazdığım gibi bişeylere boyun bükersem eziklik edeceğim gibi geliyor. Bana annemlere gidelim diye baskı yaptığı kadar gidip onlara siz bi kere arayın da onun da gelmeye yüzü olsun demiyor. İnsanı değersizleştirip kıymetsizleştiriyorlar. Bilmiyorum haksız mıyım. Kafamda bişeyleri netleştirmem lazım yoksa kafayı yiyeceğim artık. Bi fedakarlık yapmak çabalamak istiyorum bi değmez diyip vazgeçmek. Ne doğru bilmiyorum. Kafam allak bullak. Çok mu fazla takıyorum çok mu abartıyorum? Öyle yaptığımı söylüyor. Olabildiğince detaylı yazmaya çalıştım. Lütfen bi yol gösterin bana. Ona göre son kez düşüneceğim. Kimseye bişey anlatamıyorum. Allah razı olsun iyiki sizler varsınız. Hakkınızı helal edin.

Answer 4

Cok saçma konular yüzünden boşanma olurmu bence işiniz gücünüz yok ne yapacağınızı bilmiyor eşin rahatlık batıyor resmenn

Comments

Burda herşey detaylı anlatılamıyor. Yani mesela bayramdan bi kaç gün önce bana gideceğim beraber gideceğiz haberin olsun dedi. Ben gitmıyorum olanları biliyorsun zorlama tartışmayalım dedim insan gibi. Sonra o bişeyler dedi ben ailesinin yaptıklarını dillendirdim ve bana gitmezsen ben oraya yalnız gidersem yemin ediyorum boşanırım dedi. Bende boşanırsan boşan elinden geleni ardına koyma dedim. Bağırış çağırış tartıştık. İnsan bu kadar kolay gözden çıkartılabilir mi? Ailesi için seviyorum dediği insanı bi kalemde silebilir mi? Ben buna çok gücendim kırıldım. Biz aile olamıyoruz diyor. Kendince haklı sebeplerini sayıyor. Benim haklı olduğum bi konu varsa da kabul etmiyor. Haklısınız belki ailesini bu kadar dillendirmem hata bu evliliğimize zarar veriyor ama affedemiyorum. Ben evimi terkettim. Daha 1 ay önce babamı kaybetmiştim. Arayan yok soran yok beni. Çevremdeki herkeste o dönem beni arayıp sormamalarına çok tepki göstermişti. Sanki bi namussuzluk yapmışım gibi davrandılar. Şuan hazır değildim ben gidip bu insanların elini öpmeye ve sağolsun eşim yine arkamda durmadı. Geçen sene ben evimi terketmeden önce beni çok içerletti. Sürekli gidip ailesine ben boşanacağım ben istemiyorum yapamıyoruz edemiyoruz olmuyor dedi. Şimdi yine aynısını yapmış. Annesine gidip boşanacağım yapamıyoruz edemiyoruz diye anlatmış. Annesi de sen bilirsin oğlum demiş. bayramdan beri yemeklerimi yemiyordu. Meğer annesigilde yiyip geliyormuş. Yani bunu utanmadan bide söylüyor. Ben bayramda ailesine gitmedim o da benim annemi aramadı kısasa kısas yaptı. Oysa annemle araları düzelmişti ortada bişey yoktu. Siz olsanız sinir olmaz mısınız bi de annemi üzdü diye. Ben çok üzülüyorum. O gün boşanacağım dilekçe getireceğim diye attı tuttu arkası gelmedi. Biraz alttan alsam biraz oluruna baksam herşeyi unutacak bu nasıl adamlık? Nasıl saygı duyayım böyle birine? Şu sevgim de olmasa zaten. Beni tek durduran şey o. Dün yemeğini annesinde yediğini söyleyince sinirlendim tamam bende boşanmak istiyorum dedim. Rengi attı. Ama hala taviz vermiyor. Tamam en doğrusu bu. En mantıklısı bu diyor. Sonra yine bu evliliği düzeltecek olan sensin diye herşeyi üstüme yıkıyor. Asla beni anlamıyor. Oturup tekrar düşüneceğim bugün . Herkesin eksilerini artılarını kafamda tartacağım bi umut son kez konuşulur belki . Annem boşan diyor. Güvenmiyorum ben diyor. Babasına maddi anlamda çok güveniyor babası da bunları koltuğundan ayırmıyor yine aynı olacak babasına bükülecek seni de bükecek gel git diye bunaltacak diyor. Annem böyle dedikçe ben daha da fazla umutsuzluğa kapılıyorum. Kendi ayakları üzerinde durmayı öğrenmemişler başları sıkışınca babayla iyi tepeleri atınca aylarca küsler. Normalde pek anlaşamazlar zaten. Biliyorum benim odaklanmam gereken tek şey evliliğim ama bi şekilde diğerleri de ipin ucuna dokunuyor işte. Beni sevdiklerini düşünmüyorum. Beni dış kapının dış mandalı olarak görüyorlar. Ama buna sorsanız çok seviyorlar. Annesi bayramda gitmedim diye niye gelmedi gelse iyi olurdu demiş. Sinirleniyorum mesela. Sen üzerine düşeni yaptın mı ki gelinin ayağına gelmesini bekliyorsun? Bilmiyorum haksız mıyım.. Kendinizi benim yerime koyun , yaşadıklarımı yaşadığınızı farzedin. Ne yapardınız şu durumda? Hala çırpınıyorum . Çırpınmakta vazgeçtiğim gün geri dönüşü olmayacak hiçbirşeyin. Eşim de bıkmış yılmış gibi davranıyor olabildiğince az muhattap oluyor benle. Düzelmeye kalksak hemen başlıyor annemlere gidelim diye ben gitmem diyorum yine çıkıyor bi kavga. Sürekli bi güç savaşı. Yuvayı dişi kuş yapar diyorsunuz tamam haklısınız ama değer mi? Benim arkamda durmayan bi adam için değer mi? Beni sevmesi dışında hiçbişeyine inanmadığım güvenmediğim biri için değer mi bilmiyorum. Diken üstünde yaşayacağım. Tamam yeniden iyi olmayı becerebilirsek gerçekten çok iyiyiz . Ama en ufak bişey de tetikte bekleyeceğim boşanalım der mi diye. Kendine söyleyince ben en ufak bişey de boşanalım demiyorum diyor. Dediğim gibi kendince biriktirmiş bişeyler. Haklı olduğu taraflar da var haksız olduğu taraflar da. Bişeyleri içimde sindiremiyorum. Yazdığım gibi bişeylere boyun bükersem eziklik edeceğim gibi geliyor. Bana annemlere gidelim diye baskı yaptığı kadar gidip onlara siz bi kere arayın da onun da gelmeye yüzü olsun demiyor. İnsanı değersizleştirip kıymetsizleştiriyorlar. Bilmiyorum haksız mıyım. Kafamda bişeyleri netleştirmem lazım yoksa kafayı yiyeceğim artık. Bi fedakarlık yapmak çabalamak istiyorum bi değmez diyip vazgeçmek. Ne doğru bilmiyorum. Kafam allak bullak. Çok mu fazla takıyorum çok mu abartıyorum? Öyle yaptığımı söylüyor. Olabildiğince detaylı yazmaya çalıştım. Lütfen bi yol gösterin bana. Ona göre son kez düşüneceğim. Kimseye bişey anlatamıyorum. Allah razı olsun iyiki sizler varsınız. Hakkınızı helal edin.

Answer 5

Konu ne bilmiyorum ama eşini seviyorsan ,gitmek istemiyorsan giderdim mesafemi koyarak bazen politik davranmaliyiz cok sık olmasada arada bir gidip ziyaret edilebilir. Ama dedigim gibi ikinizin arasindaki sevgi,saygi en onemlisi onu kaybetmemişseniz eğer 

Comments

Burda herşey detaylı anlatılamıyor. Yani mesela bayramdan bi kaç gün önce bana gideceğim beraber gideceğiz haberin olsun dedi. Ben gitmıyorum olanları biliyorsun zorlama tartışmayalım dedim insan gibi. Sonra o bişeyler dedi ben ailesinin yaptıklarını dillendirdim ve bana gitmezsen ben oraya yalnız gidersem yemin ediyorum boşanırım dedi. Bende boşanırsan boşan elinden geleni ardına koyma dedim. Bağırış çağırış tartıştık. İnsan bu kadar kolay gözden çıkartılabilir mi? Ailesi için seviyorum dediği insanı bi kalemde silebilir mi? Ben buna çok gücendim kırıldım. Biz aile olamıyoruz diyor. Kendince haklı sebeplerini sayıyor. Benim haklı olduğum bi konu varsa da kabul etmiyor. Haklısınız belki ailesini bu kadar dillendirmem hata bu evliliğimize zarar veriyor ama affedemiyorum. Ben evimi terkettim. Daha 1 ay önce babamı kaybetmiştim. Arayan yok soran yok beni. Çevremdeki herkeste o dönem beni arayıp sormamalarına çok tepki göstermişti. Sanki bi namussuzluk yapmışım gibi davrandılar. Şuan hazır değildim ben gidip bu insanların elini öpmeye ve sağolsun eşim yine arkamda durmadı. Geçen sene ben evimi terketmeden önce beni çok içerletti. Sürekli gidip ailesine ben boşanacağım ben istemiyorum yapamıyoruz edemiyoruz olmuyor dedi. Şimdi yine aynısını yapmış. Annesine gidip boşanacağım yapamıyoruz edemiyoruz diye anlatmış. Annesi de sen bilirsin oğlum demiş. bayramdan beri yemeklerimi yemiyordu. Meğer annesigilde yiyip geliyormuş. Yani bunu utanmadan bide söylüyor. Ben bayramda ailesine gitmedim o da benim annemi aramadı kısasa kısas yaptı. Oysa annemle araları düzelmişti ortada bişey yoktu. Siz olsanız sinir olmaz mısınız bi de annemi üzdü diye. Ben çok üzülüyorum. O gün boşanacağım dilekçe getireceğim diye attı tuttu arkası gelmedi. Biraz alttan alsam biraz oluruna baksam herşeyi unutacak bu nasıl adamlık? Nasıl saygı duyayım böyle birine? Şu sevgim de olmasa zaten. Beni tek durduran şey o. Dün yemeğini annesinde yediğini söyleyince sinirlendim tamam bende boşanmak istiyorum dedim. Rengi attı. Ama hala taviz vermiyor. Tamam en doğrusu bu. En mantıklısı bu diyor. Sonra yine bu evliliği düzeltecek olan sensin diye herşeyi üstüme yıkıyor. Asla beni anlamıyor. Oturup tekrar düşüneceğim bugün . Herkesin eksilerini artılarını kafamda tartacağım bi umut son kez konuşulur belki . Annem boşan diyor. Güvenmiyorum ben diyor. Babasına maddi anlamda çok güveniyor babası da bunları koltuğundan ayırmıyor yine aynı olacak babasına bükülecek seni de bükecek gel git diye bunaltacak diyor. Annem böyle dedikçe ben daha da fazla umutsuzluğa kapılıyorum. Kendi ayakları üzerinde durmayı öğrenmemişler başları sıkışınca babayla iyi tepeleri atınca aylarca küsler. Normalde pek anlaşamazlar zaten. Biliyorum benim odaklanmam gereken tek şey evliliğim ama bi şekilde diğerleri de ipin ucuna dokunuyor işte. Beni sevdiklerini düşünmüyorum. Beni dış kapının dış mandalı olarak görüyorlar. Ama buna sorsanız çok seviyorlar. Annesi bayramda gitmedim diye niye gelmedi gelse iyi olurdu demiş. Sinirleniyorum mesela. Sen üzerine düşeni yaptın mı ki gelinin ayağına gelmesini bekliyorsun? Bilmiyorum haksız mıyım.. Kendinizi benim yerime koyun , yaşadıklarımı yaşadığınızı farzedin. Ne yapardınız şu durumda? Hala çırpınıyorum . Çırpınmakta vazgeçtiğim gün geri dönüşü olmayacak hiçbirşeyin. Eşim de bıkmış yılmış gibi davranıyor olabildiğince az muhattap oluyor benle. Düzelmeye kalksak hemen başlıyor annemlere gidelim diye ben gitmem diyorum yine çıkıyor bi kavga. Sürekli bi güç savaşı. Yuvayı dişi kuş yapar diyorsunuz tamam haklısınız ama değer mi? Benim arkamda durmayan bi adam için değer mi? Beni sevmesi dışında hiçbişeyine inanmadığım güvenmediğim biri için değer mi bilmiyorum. Diken üstünde yaşayacağım. Tamam yeniden iyi olmayı becerebilirsek gerçekten çok iyiyiz . Ama en ufak bişey de tetikte bekleyeceğim boşanalım der mi diye. Kendine söyleyince ben en ufak bişey de boşanalım demiyorum diyor. Dediğim gibi kendince biriktirmiş bişeyler. Haklı olduğu taraflar da var haksız olduğu taraflar da. Bişeyleri içimde sindiremiyorum. Yazdığım gibi bişeylere boyun bükersem eziklik edeceğim gibi geliyor. Bana annemlere gidelim diye baskı yaptığı kadar gidip onlara siz bi kere arayın da onun da gelmeye yüzü olsun demiyor. İnsanı değersizleştirip kıymetsizleştiriyorlar. Bilmiyorum haksız mıyım. Kafamda bişeyleri netleştirmem lazım yoksa kafayı yiyeceğim artık. Bi fedakarlık yapmak çabalamak istiyorum bi değmez diyip vazgeçmek. Ne doğru bilmiyorum. Kafam allak bullak. Çok mu fazla takıyorum çok mu abartıyorum? Öyle yaptığımı söylüyor. Olabildiğince detaylı yazmaya çalıştım. Lütfen bi yol gösterin bana. Ona göre son kez düşüneceğim. Kimseye bişey anlatamıyorum. Allah razı olsun iyiki sizler varsınız. Hakkınızı helal edin.

---

Kendini cok güzel ifade etmişsin anliyorum seni eşine de yazdiklarini söyluyorsundur mutlaka ama yazmakla konuşmak farkli olabiliyor. Yüz yüze konuşunca acaba yeterince kendini ifade edemiyor musun cok mu fevri konuşuyorsun? Eşin boşanma kelimesini dolamış ağzina bu cok kötü,basit bir kelime değil öncelikle bunu birakmasi lazim haa bazilari ince düşünemiyor olabilir,kelimenin nerelere varacağini düşünemez. Eş ailesi ile ilgili kirginliklarin cok insani ve madem yaptiklarini unutamiyorsun kayinvalideni al karsina konuş çok rahatlayacaksin. Ama dediğimin arkasindayim karsilikli sevgi,saygi varsa her iki tarafta oturup konuşmalı ve huylarini törpülemeli .Kararin ne olursa hakkinda iyisi olsun,bol şans.

Answer 6

Ailesiyle sorunun öyle ömür boyu uzatılacak kadar büyük değil bence. Kadın kendi oğlunu aramamış. Ama oglu gidip ellerini öpmüş barışmış. Sen el kızı olarak beni aramadilar diye bu kadar küsüp tirip atmamalısın. Eşin boşanmak istediğinde ailesinin saygı duyup sen bilirsin demesi çok da anormal bil davranış değil bence. Ki şu halinize bakacak olursak gayet normal bile sayılır. Ailesi de aranizdaki sorunların farkında belli ki. Zaten siz herşeyi fazla dillendirmişsiniz. Bu kadar geçimsizlik kavga varken ne diye bilirlerdi ki zaten. Genel anlamda eşinle arandaki sorunlar da senin de suçun var. Sen yuvan kurtulsun diye değil kötüye gitsin diye uğraşmışsin. Adam güzelce tatlı dille gelmiş aileme gidelim demiş. Gitsen nolurdu sanki. Sonuçta ailesini atamaz. Ailesine gidince kendini neden yenilmiş hissediyorsun ki eşinin hatrına bi adım atmış olacaksın sadece böyle düşün. Bu kadar kibirle öfkeyle yuva kurtulmaz. İlla benim dediğim olacak benim istediğim şekilde olacak dersen sonunuzu getirirsin. Biraz ılımlı ve sakin olabilirsin bence. Hee yok ben hiç bir şekilde orta yola yanaşmam diyorsan da uzatıp da bir birinizi yıpratmayin bence. Sen belli ki o ayrı kaldığıniz dönemde eşinin yalvarıp yakarmasına güvenip sensiz yapamayacağını düşünüyor olabilirsin. Ama böyle devam edersen senden iyice soğur yine yalvarıp yakaracak diye bekler durursun. Aranızdaki sorunlar konuşunca duzelmeyecek şeyler değil. Fakat siz önce ne istediğinize tam olarak karar vermelisiniz adımlarınızı ona göre atmalısınız. Boşanmayı mi istiyorsun yoksa gerçekten evliliği kurtarmak mı.once buna kesin ve net olarak karar verin. Belli ki isteyince sakince insan gibi konuşa bilen insanlarsjniz. Güzelce konuşun ve artık en ufak şeyde boşanmayi dillendirmeme konusunda da anlaşın eşinizle. 

Comments

Burda herşey detaylı anlatılamıyor. Yani mesela bayramdan bi kaç gün önce bana gideceğim beraber gideceğiz haberin olsun dedi. Ben gitmıyorum olanları biliyorsun zorlama tartışmayalım dedim insan gibi. Sonra o bişeyler dedi ben ailesinin yaptıklarını dillendirdim ve bana gitmezsen ben oraya yalnız gidersem yemin ediyorum boşanırım dedi. Bende boşanırsan boşan elinden geleni ardına koyma dedim. Bağırış çağırış tartıştık. İnsan bu kadar kolay gözden çıkartılabilir mi? Ailesi için seviyorum dediği insanı bi kalemde silebilir mi? Ben buna çok gücendim kırıldım. Biz aile olamıyoruz diyor. Kendince haklı sebeplerini sayıyor. Benim haklı olduğum bi konu varsa da kabul etmiyor. Haklısınız belki ailesini bu kadar dillendirmem hata bu evliliğimize zarar veriyor ama affedemiyorum. Ben evimi terkettim. Daha 1 ay önce babamı kaybetmiştim. Arayan yok soran yok beni. Çevremdeki herkeste o dönem beni arayıp sormamalarına çok tepki göstermişti. Sanki bi namussuzluk yapmışım gibi davrandılar. Şuan hazır değildim ben gidip bu insanların elini öpmeye ve sağolsun eşim yine arkamda durmadı. Geçen sene ben evimi terketmeden önce beni çok içerletti. Sürekli gidip ailesine ben boşanacağım ben istemiyorum yapamıyoruz edemiyoruz olmuyor dedi. Şimdi yine aynısını yapmış. Annesine gidip boşanacağım yapamıyoruz edemiyoruz diye anlatmış. Annesi de sen bilirsin oğlum demiş. bayramdan beri yemeklerimi yemiyordu. Meğer annesigilde yiyip geliyormuş. Yani bunu utanmadan bide söylüyor. Ben bayramda ailesine gitmedim o da benim annemi aramadı kısasa kısas yaptı. Oysa annemle araları düzelmişti ortada bişey yoktu. Siz olsanız sinir olmaz mısınız bi de annemi üzdü diye. Ben çok üzülüyorum. O gün boşanacağım dilekçe getireceğim diye attı tuttu arkası gelmedi. Biraz alttan alsam biraz oluruna baksam herşeyi unutacak bu nasıl adamlık? Nasıl saygı duyayım böyle birine? Şu sevgim de olmasa zaten. Beni tek durduran şey o. Dün yemeğini annesinde yediğini söyleyince sinirlendim tamam bende boşanmak istiyorum dedim. Rengi attı. Ama hala taviz vermiyor. Tamam en doğrusu bu. En mantıklısı bu diyor. Sonra yine bu evliliği düzeltecek olan sensin diye herşeyi üstüme yıkıyor. Asla beni anlamıyor. Oturup tekrar düşüneceğim bugün . Herkesin eksilerini artılarını kafamda tartacağım bi umut son kez konuşulur belki . Annem boşan diyor. Güvenmiyorum ben diyor. Babasına maddi anlamda çok güveniyor babası da bunları koltuğundan ayırmıyor yine aynı olacak babasına bükülecek seni de bükecek gel git diye bunaltacak diyor. Annem böyle dedikçe ben daha da fazla umutsuzluğa kapılıyorum. Kendi ayakları üzerinde durmayı öğrenmemişler başları sıkışınca babayla iyi tepeleri atınca aylarca küsler. Normalde pek anlaşamazlar zaten. Biliyorum benim odaklanmam gereken tek şey evliliğim ama bi şekilde diğerleri de ipin ucuna dokunuyor işte. Beni sevdiklerini düşünmüyorum. Beni dış kapının dış mandalı olarak görüyorlar. Ama buna sorsanız çok seviyorlar. Annesi bayramda gitmedim diye niye gelmedi gelse iyi olurdu demiş. Sinirleniyorum mesela. Sen üzerine düşeni yaptın mı ki gelinin ayağına gelmesini bekliyorsun? Bilmiyorum haksız mıyım.. Kendinizi benim yerime koyun , yaşadıklarımı yaşadığınızı farzedin. Ne yapardınız şu durumda? Hala çırpınıyorum . Çırpınmakta vazgeçtiğim gün geri dönüşü olmayacak hiçbirşeyin. Eşim de bıkmış yılmış gibi davranıyor olabildiğince az muhattap oluyor benle. Düzelmeye kalksak hemen başlıyor annemlere gidelim diye ben gitmem diyorum yine çıkıyor bi kavga. Sürekli bi güç savaşı. Yuvayı dişi kuş yapar diyorsunuz tamam haklısınız ama değer mi? Benim arkamda durmayan bi adam için değer mi? Beni sevmesi dışında hiçbişeyine inanmadığım güvenmediğim biri için değer mi bilmiyorum. Diken üstünde yaşayacağım. Tamam yeniden iyi olmayı becerebilirsek gerçekten çok iyiyiz . Ama en ufak bişey de tetikte bekleyeceğim boşanalım der mi diye. Kendine söyleyince ben en ufak bişey de boşanalım demiyorum diyor. Dediğim gibi kendince biriktirmiş bişeyler. Haklı olduğu taraflar da var haksız olduğu taraflar da. Bişeyleri içimde sindiremiyorum. Yazdığım gibi bişeylere boyun bükersem eziklik edeceğim gibi geliyor. Bana annemlere gidelim diye baskı yaptığı kadar gidip onlara siz bi kere arayın da onun da gelmeye yüzü olsun demiyor. İnsanı değersizleştirip kıymetsizleştiriyorlar. Bilmiyorum haksız mıyım. Kafamda bişeyleri netleştirmem lazım yoksa kafayı yiyeceğim artık. Bi fedakarlık yapmak çabalamak istiyorum bi değmez diyip vazgeçmek. Ne doğru bilmiyorum. Kafam allak bullak. Çok mu fazla takıyorum çok mu abartıyorum? Öyle yaptığımı söylüyor. Olabildiğince detaylı yazmaya çalıştım. Lütfen bi yol gösterin bana. Ona göre son kez düşüneceğim. Kimseye bişey anlatamıyorum. Allah razı olsun iyiki sizler varsınız. Hakkınızı helal edin.

Answer 7

Kocanı seviyorsan gitmeliydin. O sana bir adım atmış sen de onun isteğini yerine getirmeliydin. Karşılıklı fedakarlık yapmadan kurtulmaz ki bu evlilik. Bir de sonrasını çok düşünüyorsun bu kadar düşünme yani barış mesafeni koru sonrasını sonra düşünürsün nasıl gerekiyorsa öyle yaparsın

Comments

Burda herşey detaylı anlatılamıyor. Yani mesela bayramdan bi kaç gün önce bana gideceğim beraber gideceğiz haberin olsun dedi. Ben gitmıyorum olanları biliyorsun zorlama tartışmayalım dedim insan gibi. Sonra o bişeyler dedi ben ailesinin yaptıklarını dillendirdim ve bana gitmezsen ben oraya yalnız gidersem yemin ediyorum boşanırım dedi. Bende boşanırsan boşan elinden geleni ardına koyma dedim. Bağırış çağırış tartıştık. İnsan bu kadar kolay gözden çıkartılabilir mi? Ailesi için seviyorum dediği insanı bi kalemde silebilir mi? Ben buna çok gücendim kırıldım. Biz aile olamıyoruz diyor. Kendince haklı sebeplerini sayıyor. Benim haklı olduğum bi konu varsa da kabul etmiyor. Haklısınız belki ailesini bu kadar dillendirmem hata bu evliliğimize zarar veriyor ama affedemiyorum. Ben evimi terkettim. Daha 1 ay önce babamı kaybetmiştim. Arayan yok soran yok beni. Çevremdeki herkeste o dönem beni arayıp sormamalarına çok tepki göstermişti. Sanki bi namussuzluk yapmışım gibi davrandılar. Şuan hazır değildim ben gidip bu insanların elini öpmeye ve sağolsun eşim yine arkamda durmadı. Geçen sene ben evimi terketmeden önce beni çok içerletti. Sürekli gidip ailesine ben boşanacağım ben istemiyorum yapamıyoruz edemiyoruz olmuyor dedi. Şimdi yine aynısını yapmış. Annesine gidip boşanacağım yapamıyoruz edemiyoruz diye anlatmış. Annesi de sen bilirsin oğlum demiş. bayramdan beri yemeklerimi yemiyordu. Meğer annesigilde yiyip geliyormuş. Yani bunu utanmadan bide söylüyor. Ben bayramda ailesine gitmedim o da benim annemi aramadı kısasa kısas yaptı. Oysa annemle araları düzelmişti ortada bişey yoktu. Siz olsanız sinir olmaz mısınız bi de annemi üzdü diye. Ben çok üzülüyorum. O gün boşanacağım dilekçe getireceğim diye attı tuttu arkası gelmedi. Biraz alttan alsam biraz oluruna baksam herşeyi unutacak bu nasıl adamlık? Nasıl saygı duyayım böyle birine? Şu sevgim de olmasa zaten. Beni tek durduran şey o. Dün yemeğini annesinde yediğini söyleyince sinirlendim tamam bende boşanmak istiyorum dedim. Rengi attı. Ama hala taviz vermiyor. Tamam en doğrusu bu. En mantıklısı bu diyor. Sonra yine bu evliliği düzeltecek olan sensin diye herşeyi üstüme yıkıyor. Asla beni anlamıyor. Oturup tekrar düşüneceğim bugün . Herkesin eksilerini artılarını kafamda tartacağım bi umut son kez konuşulur belki . Annem boşan diyor. Güvenmiyorum ben diyor. Babasına maddi anlamda çok güveniyor babası da bunları koltuğundan ayırmıyor yine aynı olacak babasına bükülecek seni de bükecek gel git diye bunaltacak diyor. Annem böyle dedikçe ben daha da fazla umutsuzluğa kapılıyorum. Kendi ayakları üzerinde durmayı öğrenmemişler başları sıkışınca babayla iyi tepeleri atınca aylarca küsler. Normalde pek anlaşamazlar zaten. Biliyorum benim odaklanmam gereken tek şey evliliğim ama bi şekilde diğerleri de ipin ucuna dokunuyor işte. Beni sevdiklerini düşünmüyorum. Beni dış kapının dış mandalı olarak görüyorlar. Ama buna sorsanız çok seviyorlar. Annesi bayramda gitmedim diye niye gelmedi gelse iyi olurdu demiş. Sinirleniyorum mesela. Sen üzerine düşeni yaptın mı ki gelinin ayağına gelmesini bekliyorsun? Bilmiyorum haksız mıyım.. Kendinizi benim yerime koyun , yaşadıklarımı yaşadığınızı farzedin. Ne yapardınız şu durumda? Hala çırpınıyorum . Çırpınmakta vazgeçtiğim gün geri dönüşü olmayacak hiçbirşeyin. Eşim de bıkmış yılmış gibi davranıyor olabildiğince az muhattap oluyor benle. Düzelmeye kalksak hemen başlıyor annemlere gidelim diye ben gitmem diyorum yine çıkıyor bi kavga. Sürekli bi güç savaşı. Yuvayı dişi kuş yapar diyorsunuz tamam haklısınız ama değer mi? Benim arkamda durmayan bi adam için değer mi? Beni sevmesi dışında hiçbişeyine inanmadığım güvenmediğim biri için değer mi bilmiyorum. Diken üstünde yaşayacağım. Tamam yeniden iyi olmayı becerebilirsek gerçekten çok iyiyiz . Ama en ufak bişey de tetikte bekleyeceğim boşanalım der mi diye. Kendine söyleyince ben en ufak bişey de boşanalım demiyorum diyor. Dediğim gibi kendince biriktirmiş bişeyler. Haklı olduğu taraflar da var haksız olduğu taraflar da. Bişeyleri içimde sindiremiyorum. Yazdığım gibi bişeylere boyun bükersem eziklik edeceğim gibi geliyor. Bana annemlere gidelim diye baskı yaptığı kadar gidip onlara siz bi kere arayın da onun da gelmeye yüzü olsun demiyor. İnsanı değersizleştirip kıymetsizleştiriyorlar. Bilmiyorum haksız mıyım. Kafamda bişeyleri netleştirmem lazım yoksa kafayı yiyeceğim artık. Bi fedakarlık yapmak çabalamak istiyorum bi değmez diyip vazgeçmek. Ne doğru bilmiyorum. Kafam allak bullak. Çok mu fazla takıyorum çok mu abartıyorum? Öyle yaptığımı söylüyor. Olabildiğince detaylı yazmaya çalıştım. Lütfen bi yol gösterin bana. Ona göre son kez düşüneceğim. Kimseye bişey anlatamıyorum. Allah razı olsun iyiki sizler varsınız. Hakkınızı helal edin.

Answer 8

Kendinde hata görüyorsan ve boşandığı zaman ileride pişman olacaksan bence eşini fazla kırma. Ama eşinin tavrında çok yanlış. Aileme gitmiyosun bosanalim demek ne demektir yahu. İkiniz de hatalisiniz. Tekrar oturup konuşun. Tüm şartları ortaya dökün. Kabullenirseniz ikiniz de hallolur belki. Ama değişik geldi bana ikinizin tavrı da 

Comments

Burda herşey detaylı anlatılamıyor. Yani mesela bayramdan bi kaç gün önce bana gideceğim beraber gideceğiz haberin olsun dedi. Ben gitmıyorum olanları biliyorsun zorlama tartışmayalım dedim insan gibi. Sonra o bişeyler dedi ben ailesinin yaptıklarını dillendirdim ve bana gitmezsen ben oraya yalnız gidersem yemin ediyorum boşanırım dedi. Bende boşanırsan boşan elinden geleni ardına koyma dedim. Bağırış çağırış tartıştık. İnsan bu kadar kolay gözden çıkartılabilir mi? Ailesi için seviyorum dediği insanı bi kalemde silebilir mi? Ben buna çok gücendim kırıldım. Biz aile olamıyoruz diyor. Kendince haklı sebeplerini sayıyor. Benim haklı olduğum bi konu varsa da kabul etmiyor. Haklısınız belki ailesini bu kadar dillendirmem hata bu evliliğimize zarar veriyor ama affedemiyorum. Ben evimi terkettim. Daha 1 ay önce babamı kaybetmiştim. Arayan yok soran yok beni. Çevremdeki herkeste o dönem beni arayıp sormamalarına çok tepki göstermişti. Sanki bi namussuzluk yapmışım gibi davrandılar. Şuan hazır değildim ben gidip bu insanların elini öpmeye ve sağolsun eşim yine arkamda durmadı. Geçen sene ben evimi terketmeden önce beni çok içerletti. Sürekli gidip ailesine ben boşanacağım ben istemiyorum yapamıyoruz edemiyoruz olmuyor dedi. Şimdi yine aynısını yapmış. Annesine gidip boşanacağım yapamıyoruz edemiyoruz diye anlatmış. Annesi de sen bilirsin oğlum demiş. bayramdan beri yemeklerimi yemiyordu. Meğer annesigilde yiyip geliyormuş. Yani bunu utanmadan bide söylüyor. Ben bayramda ailesine gitmedim o da benim annemi aramadı kısasa kısas yaptı. Oysa annemle araları düzelmişti ortada bişey yoktu. Siz olsanız sinir olmaz mısınız bi de annemi üzdü diye. Ben çok üzülüyorum. O gün boşanacağım dilekçe getireceğim diye attı tuttu arkası gelmedi. Biraz alttan alsam biraz oluruna baksam herşeyi unutacak bu nasıl adamlık? Nasıl saygı duyayım böyle birine? Şu sevgim de olmasa zaten. Beni tek durduran şey o. Dün yemeğini annesinde yediğini söyleyince sinirlendim tamam bende boşanmak istiyorum dedim. Rengi attı. Ama hala taviz vermiyor. Tamam en doğrusu bu. En mantıklısı bu diyor. Sonra yine bu evliliği düzeltecek olan sensin diye herşeyi üstüme yıkıyor. Asla beni anlamıyor. Oturup tekrar düşüneceğim bugün . Herkesin eksilerini artılarını kafamda tartacağım bi umut son kez konuşulur belki . Annem boşan diyor. Güvenmiyorum ben diyor. Babasına maddi anlamda çok güveniyor babası da bunları koltuğundan ayırmıyor yine aynı olacak babasına bükülecek seni de bükecek gel git diye bunaltacak diyor. Annem böyle dedikçe ben daha da fazla umutsuzluğa kapılıyorum. Kendi ayakları üzerinde durmayı öğrenmemişler başları sıkışınca babayla iyi tepeleri atınca aylarca küsler. Normalde pek anlaşamazlar zaten. Biliyorum benim odaklanmam gereken tek şey evliliğim ama bi şekilde diğerleri de ipin ucuna dokunuyor işte. Beni sevdiklerini düşünmüyorum. Beni dış kapının dış mandalı olarak görüyorlar. Ama buna sorsanız çok seviyorlar. Annesi bayramda gitmedim diye niye gelmedi gelse iyi olurdu demiş. Sinirleniyorum mesela. Sen üzerine düşeni yaptın mı ki gelinin ayağına gelmesini bekliyorsun? Bilmiyorum haksız mıyım.. Kendinizi benim yerime koyun , yaşadıklarımı yaşadığınızı farzedin. Ne yapardınız şu durumda? Hala çırpınıyorum . Çırpınmakta vazgeçtiğim gün geri dönüşü olmayacak hiçbirşeyin. Eşim de bıkmış yılmış gibi davranıyor olabildiğince az muhattap oluyor benle. Düzelmeye kalksak hemen başlıyor annemlere gidelim diye ben gitmem diyorum yine çıkıyor bi kavga. Sürekli bi güç savaşı. Yuvayı dişi kuş yapar diyorsunuz tamam haklısınız ama değer mi? Benim arkamda durmayan bi adam için değer mi? Beni sevmesi dışında hiçbişeyine inanmadığım güvenmediğim biri için değer mi bilmiyorum. Diken üstünde yaşayacağım. Tamam yeniden iyi olmayı becerebilirsek gerçekten çok iyiyiz . Ama en ufak bişey de tetikte bekleyeceğim boşanalım der mi diye. Kendine söyleyince ben en ufak bişey de boşanalım demiyorum diyor. Dediğim gibi kendince biriktirmiş bişeyler. Haklı olduğu taraflar da var haksız olduğu taraflar da. Bişeyleri içimde sindiremiyorum. Yazdığım gibi bişeylere boyun bükersem eziklik edeceğim gibi geliyor. Bana annemlere gidelim diye baskı yaptığı kadar gidip onlara siz bi kere arayın da onun da gelmeye yüzü olsun demiyor. İnsanı değersizleştirip kıymetsizleştiriyorlar. Bilmiyorum haksız mıyım. Kafamda bişeyleri netleştirmem lazım yoksa kafayı yiyeceğim artık. Bi fedakarlık yapmak çabalamak istiyorum bi değmez diyip vazgeçmek. Ne doğru bilmiyorum. Kafam allak bullak. Çok mu fazla takıyorum çok mu abartıyorum? Öyle yaptığımı söylüyor. Olabildiğince detaylı yazmaya çalıştım. Lütfen bi yol gösterin bana. Ona göre son kez düşüneceğim. Kimseye bişey anlatamıyorum. Allah razı olsun iyiki sizler varsınız. Hakkınızı helal edin.

---

Dostum okudum. Şu anlattiklarina göre sen haklısın. Ama eşini de seviyorsun. Senin yerinde olsam boşanmadan önce ne yapar eder eşimi ilişki terapistine gitmek için ikna ederdim. Tarafsız ve uzman bir bakış açısıyla değerlendirmeniz lazım her şeyi tekrardan

Answer 9

ne senin herseyi goze alarak gitmem demen dogru , neden onun seni sirf ailesine goturmek icin bosanmayi dahi sunmasi. anlicagin iki ucu b.. degnek. cok sacma bir iletisim sekli. ha senin tavrin asiri gurur icerio ki bende oyle bi kadinim. yapmam etmm dedimse gurur meselesi ettimse kimse bana birsey yaptiramaz ama karsimdada bu derece sacmalicak bu adam yok. sirf ailesine gitmem dedim die beni bosamaz yani esim. burcun ne

Comments

Bende aslanim :) bende gitmezdim boyle bir tavra degil bosanmak evi yaksada gitmezdim. 3 yil kustum ailesiyle bir gun git ara konus demedi. cunku 33 yil daha konusmicagimi biliodu. hep der sende ki gurur 10 kadina yeter die.

---

Ne güzel senin anlayışlı bi eşin varmış benim ki gibi zorba değil:(

---

biz aslan kadinlari cok zoruz. okydum bir cok yorumunu asabiyet , gerginlik , dik baslilik ve gurur kotu ozelliklerimiz. esin sana sunu bu yap diyerek bunun icin tehditler kullanarak sana ulasanaz. bizim ilacimuz zaman ve bize kimsenin komut vermemesi. seni haline biraksa zaten zmnla sende bisyleri kndi icinde asip onun icin adam atarsin. aslinda o seni zorluyarak hem onlara yaklasmani hemde kendisiyle iliskini bozuyor. bak ben simdi kaynanamlarla esimin istedgnden bile iyiyim. o bana hic bir sekilde zor kullanmadi halime birakti. ben kndi kararimla istegimle onun icin bsyleri duzelttim . esine de ki bu sekilde davranarak hic bsyi duzeltemez daha bozar.

---

Keşke şunları gram anlasa:( o kadar haklısın ki tam beni tarif ettin. Ama anlamıyor işte. Ve tıkanıp kalıyoruz.

---

esin seni tanimiyor iste.

Answer 10

Niye zorluyorsun ki ? Esinin ailesi kotu olabilir senide uzebilir deger mi simdi bu huzursuzluga ? Oda ailesi bak bir yilda jus kalmis seni komple birakmamista , git op ellerini esine sahip cik, onlara karsi esinin yaninda oldugu u arkasinda oldugunu goster, bak esinede oyle gelmissin astigim astik kestigim kestikle evlilik yurumez aranizda sevgi biterse zaten istesende esini haninda tutamazsin, hala sevgisi varken ve seviyorken ailen icin mucadale et , soz konusu onlar degil sen ve cocujlarin

Comments

Burda herşey detaylı anlatılamıyor. Yani mesela bayramdan bi kaç gün önce bana gideceğim beraber gideceğiz haberin olsun dedi. Ben gitmıyorum olanları biliyorsun zorlama tartışmayalım dedim insan gibi. Sonra o bişeyler dedi ben ailesinin yaptıklarını dillendirdim ve bana gitmezsen ben oraya yalnız gidersem yemin ediyorum boşanırım dedi. Bende boşanırsan boşan elinden geleni ardına koyma dedim. Bağırış çağırış tartıştık. İnsan bu kadar kolay gözden çıkartılabilir mi? Ailesi için seviyorum dediği insanı bi kalemde silebilir mi? Ben buna çok gücendim kırıldım. Biz aile olamıyoruz diyor. Kendince haklı sebeplerini sayıyor. Benim haklı olduğum bi konu varsa da kabul etmiyor. Haklısınız belki ailesini bu kadar dillendirmem hata bu evliliğimize zarar veriyor ama affedemiyorum. Ben evimi terkettim. Daha 1 ay önce babamı kaybetmiştim. Arayan yok soran yok beni. Çevremdeki herkeste o dönem beni arayıp sormamalarına çok tepki göstermişti. Sanki bi namussuzluk yapmışım gibi davrandılar. Şuan hazır değildim ben gidip bu insanların elini öpmeye ve sağolsun eşim yine arkamda durmadı. Geçen sene ben evimi terketmeden önce beni çok içerletti. Sürekli gidip ailesine ben boşanacağım ben istemiyorum yapamıyoruz edemiyoruz olmuyor dedi. Şimdi yine aynısını yapmış. Annesine gidip boşanacağım yapamıyoruz edemiyoruz diye anlatmış. Annesi de sen bilirsin oğlum demiş. bayramdan beri yemeklerimi yemiyordu. Meğer annesigilde yiyip geliyormuş. Yani bunu utanmadan bide söylüyor. Ben bayramda ailesine gitmedim o da benim annemi aramadı kısasa kısas yaptı. Oysa annemle araları düzelmişti ortada bişey yoktu. Siz olsanız sinir olmaz mısınız bi de annemi üzdü diye. Ben çok üzülüyorum. O gün boşanacağım dilekçe getireceğim diye attı tuttu arkası gelmedi. Biraz alttan alsam biraz oluruna baksam herşeyi unutacak bu nasıl adamlık? Nasıl saygı duyayım böyle birine? Şu sevgim de olmasa zaten. Beni tek durduran şey o. Dün yemeğini annesinde yediğini söyleyince sinirlendim tamam bende boşanmak istiyorum dedim. Rengi attı. Ama hala taviz vermiyor. Tamam en doğrusu bu. En mantıklısı bu diyor. Sonra yine bu evliliği düzeltecek olan sensin diye herşeyi üstüme yıkıyor. Asla beni anlamıyor. Oturup tekrar düşüneceğim bugün . Herkesin eksilerini artılarını kafamda tartacağım bi umut son kez konuşulur belki . Annem boşan diyor. Güvenmiyorum ben diyor. Babasına maddi anlamda çok güveniyor babası da bunları koltuğundan ayırmıyor yine aynı olacak babasına bükülecek seni de bükecek gel git diye bunaltacak diyor. Annem böyle dedikçe ben daha da fazla umutsuzluğa kapılıyorum. Kendi ayakları üzerinde durmayı öğrenmemişler başları sıkışınca babayla iyi tepeleri atınca aylarca küsler. Normalde pek anlaşamazlar zaten. Biliyorum benim odaklanmam gereken tek şey evliliğim ama bi şekilde diğerleri de ipin ucuna dokunuyor işte. Beni sevdiklerini düşünmüyorum. Beni dış kapının dış mandalı olarak görüyorlar. Ama buna sorsanız çok seviyorlar. Annesi bayramda gitmedim diye niye gelmedi gelse iyi olurdu demiş. Sinirleniyorum mesela. Sen üzerine düşeni yaptın mı ki gelinin ayağına gelmesini bekliyorsun? Bilmiyorum haksız mıyım.. Kendinizi benim yerime koyun , yaşadıklarımı yaşadığınızı farzedin. Ne yapardınız şu durumda? Hala çırpınıyorum . Çırpınmakta vazgeçtiğim gün geri dönüşü olmayacak hiçbirşeyin. Eşim de bıkmış yılmış gibi davranıyor olabildiğince az muhattap oluyor benle. Düzelmeye kalksak hemen başlıyor annemlere gidelim diye ben gitmem diyorum yine çıkıyor bi kavga. Sürekli bi güç savaşı. Yuvayı dişi kuş yapar diyorsunuz tamam haklısınız ama değer mi? Benim arkamda durmayan bi adam için değer mi? Beni sevmesi dışında hiçbişeyine inanmadığım güvenmediğim biri için değer mi bilmiyorum. Diken üstünde yaşayacağım. Tamam yeniden iyi olmayı becerebilirsek gerçekten çok iyiyiz . Ama en ufak bişey de tetikte bekleyeceğim boşanalım der mi diye. Kendine söyleyince ben en ufak bişey de boşanalım demiyorum diyor. Dediğim gibi kendince biriktirmiş bişeyler. Haklı olduğu taraflar da var haksız olduğu taraflar da. Bişeyleri içimde sindiremiyorum. Yazdığım gibi bişeylere boyun bükersem eziklik edeceğim gibi geliyor. Bana annemlere gidelim diye baskı yaptığı kadar gidip onlara siz bi kere arayın da onun da gelmeye yüzü olsun demiyor. İnsanı değersizleştirip kıymetsizleştiriyorlar. Bilmiyorum haksız mıyım. Kafamda bişeyleri netleştirmem lazım yoksa kafayı yiyeceğim artık. Bi fedakarlık yapmak çabalamak istiyorum bi değmez diyip vazgeçmek. Ne doğru bilmiyorum. Kafam allak bullak. Çok mu fazla takıyorum çok mu abartıyorum? Öyle yaptığımı söylüyor. Olabildiğince detaylı yazmaya çalıştım. Lütfen bi yol gösterin bana. Ona göre son kez düşüneceğim. Kimseye bişey anlatamıyorum. Allah razı olsun iyiki sizler varsınız. Hakkınızı helal edin.

---

Canim belliki esin ailesini sonuna kadar yaninda olmakta kararli bu onun icin cok onemli anladigim kadari ile, sana da hak vermemek elde degil, yani sen onun ailesi ile gorusme zoeunlulugun yok, sen ailesi ile gorusmesine ses etmiyorsan herkes kendi ailesi ile gorussun bu kadar issar etmesi cok yanlis, illaki sabretse bir gun sende affedecek noktaya gelecekain ama esin bu konuda sabirsizlik yapiyoor

---

Bu aile icerisinde ne sen nede o ailemizle gorus ara sor demek yerime aileleri bir sure devre disi birakmaniz gerekiyor sen kendini hazir hissedene kadar ve esin bu konuda sana saygi duymak zorunda boyle seyler zorla olmuyor ve esinin ailesine anlasamiyorum bosanacam demeside cok ayip.Oturup son bir kez konus, bana bunlari yaptilar seklinde degil de,kendimi hazir hissetmiyorum beni bu konuda baskilaman bana yaptigin en buyuk haksizlik, omur boyu gormem demiyorum ama benim zamana ihtiyacim var ne kadar onuda bilmiyorum bir yilda abilir bir ayda iki yilda , ama sen bu konuda issar edersen evlilik icin bir tek benim mucadele etmemi bekleme, onlar ailense bende senin ailenim ortada durmayi ogren de, yok mok derse al bavulunu cik, hayat boyle devam etmrz

Answer 11

Birikmişlikler insanı asabi yapıyor bende çok bağırırım damarıma basılınca duramam 

Answer 12

Ben giderdim canım ama sen nasıl rahat edeceksen. Eşimle aram düzelmiş onu kaybetmek istemiyorsam yapardım. Boyun eğmek ya da eziklik olarak hiç düşünmedim açıkçası tam tersi olsa yine aynı şeyi düşünürdüm.

Comments

Burda herşey detaylı anlatılamıyor. Yani mesela bayramdan bi kaç gün önce bana gideceğim beraber gideceğiz haberin olsun dedi. Ben gitmıyorum olanları biliyorsun zorlama tartışmayalım dedim insan gibi. Sonra o bişeyler dedi ben ailesinin yaptıklarını dillendirdim ve bana gitmezsen ben oraya yalnız gidersem yemin ediyorum boşanırım dedi. Bende boşanırsan boşan elinden geleni ardına koyma dedim. Bağırış çağırış tartıştık. İnsan bu kadar kolay gözden çıkartılabilir mi? Ailesi için seviyorum dediği insanı bi kalemde silebilir mi? Ben buna çok gücendim kırıldım. Biz aile olamıyoruz diyor. Kendince haklı sebeplerini sayıyor. Benim haklı olduğum bi konu varsa da kabul etmiyor. Haklısınız belki ailesini bu kadar dillendirmem hata bu evliliğimize zarar veriyor ama affedemiyorum. Ben evimi terkettim. Daha 1 ay önce babamı kaybetmiştim. Arayan yok soran yok beni. Çevremdeki herkeste o dönem beni arayıp sormamalarına çok tepki göstermişti. Sanki bi namussuzluk yapmışım gibi davrandılar. Şuan hazır değildim ben gidip bu insanların elini öpmeye ve sağolsun eşim yine arkamda durmadı. Geçen sene ben evimi terketmeden önce beni çok içerletti. Sürekli gidip ailesine ben boşanacağım ben istemiyorum yapamıyoruz edemiyoruz olmuyor dedi. Şimdi yine aynısını yapmış. Annesine gidip boşanacağım yapamıyoruz edemiyoruz diye anlatmış. Annesi de sen bilirsin oğlum demiş. bayramdan beri yemeklerimi yemiyordu. Meğer annesigilde yiyip geliyormuş. Yani bunu utanmadan bide söylüyor. Ben bayramda ailesine gitmedim o da benim annemi aramadı kısasa kısas yaptı. Oysa annemle araları düzelmişti ortada bişey yoktu. Siz olsanız sinir olmaz mısınız bi de annemi üzdü diye. Ben çok üzülüyorum. O gün boşanacağım dilekçe getireceğim diye attı tuttu arkası gelmedi. Biraz alttan alsam biraz oluruna baksam herşeyi unutacak bu nasıl adamlık? Nasıl saygı duyayım böyle birine? Şu sevgim de olmasa zaten. Beni tek durduran şey o. Dün yemeğini annesinde yediğini söyleyince sinirlendim tamam bende boşanmak istiyorum dedim. Rengi attı. Ama hala taviz vermiyor. Tamam en doğrusu bu. En mantıklısı bu diyor. Sonra yine bu evliliği düzeltecek olan sensin diye herşeyi üstüme yıkıyor. Asla beni anlamıyor. Oturup tekrar düşüneceğim bugün . Herkesin eksilerini artılarını kafamda tartacağım bi umut son kez konuşulur belki . Annem boşan diyor. Güvenmiyorum ben diyor. Babasına maddi anlamda çok güveniyor babası da bunları koltuğundan ayırmıyor yine aynı olacak babasına bükülecek seni de bükecek gel git diye bunaltacak diyor. Annem böyle dedikçe ben daha da fazla umutsuzluğa kapılıyorum. Kendi ayakları üzerinde durmayı öğrenmemişler başları sıkışınca babayla iyi tepeleri atınca aylarca küsler. Normalde pek anlaşamazlar zaten. Biliyorum benim odaklanmam gereken tek şey evliliğim ama bi şekilde diğerleri de ipin ucuna dokunuyor işte. Beni sevdiklerini düşünmüyorum. Beni dış kapının dış mandalı olarak görüyorlar. Ama buna sorsanız çok seviyorlar. Annesi bayramda gitmedim diye niye gelmedi gelse iyi olurdu demiş. Sinirleniyorum mesela. Sen üzerine düşeni yaptın mı ki gelinin ayağına gelmesini bekliyorsun? Bilmiyorum haksız mıyım.. Kendinizi benim yerime koyun , yaşadıklarımı yaşadığınızı farzedin. Ne yapardınız şu durumda? Hala çırpınıyorum . Çırpınmakta vazgeçtiğim gün geri dönüşü olmayacak hiçbirşeyin. Eşim de bıkmış yılmış gibi davranıyor olabildiğince az muhattap oluyor benle. Düzelmeye kalksak hemen başlıyor annemlere gidelim diye ben gitmem diyorum yine çıkıyor bi kavga. Sürekli bi güç savaşı. Yuvayı dişi kuş yapar diyorsunuz tamam haklısınız ama değer mi? Benim arkamda durmayan bi adam için değer mi? Beni sevmesi dışında hiçbişeyine inanmadığım güvenmediğim biri için değer mi bilmiyorum. Diken üstünde yaşayacağım. Tamam yeniden iyi olmayı becerebilirsek gerçekten çok iyiyiz . Ama en ufak bişey de tetikte bekleyeceğim boşanalım der mi diye. Kendine söyleyince ben en ufak bişey de boşanalım demiyorum diyor. Dediğim gibi kendince biriktirmiş bişeyler. Haklı olduğu taraflar da var haksız olduğu taraflar da. Bişeyleri içimde sindiremiyorum. Yazdığım gibi bişeylere boyun bükersem eziklik edeceğim gibi geliyor. Bana annemlere gidelim diye baskı yaptığı kadar gidip onlara siz bi kere arayın da onun da gelmeye yüzü olsun demiyor. İnsanı değersizleştirip kıymetsizleştiriyorlar. Bilmiyorum haksız mıyım. Kafamda bişeyleri netleştirmem lazım yoksa kafayı yiyeceğim artık. Bi fedakarlık yapmak çabalamak istiyorum bi değmez diyip vazgeçmek. Ne doğru bilmiyorum. Kafam allak bullak. Çok mu fazla takıyorum çok mu abartıyorum? Öyle yaptığımı söylüyor. Olabildiğince detaylı yazmaya çalıştım. Lütfen bi yol gösterin bana. Ona göre son kez düşüneceğim. Kimseye bişey anlatamıyorum. Allah razı olsun iyiki sizler varsınız. Hakkınızı helal edin.

---

Canım gerçekten zor şeyler yaşamışsınız aileler de karışınca daha zor oluyor gerçekten boşanmış olsan hayatın nasıl olur bir de böyle düşün nasıl hissedersin kendini daha mı huzurlu mutlu yoksa daha mı sıkıntılı hissedersin. Bazen akışına bırakmak en önemlisi. Hakkında hayırlısı neyse o olsun canım. İlişkilerde hiçbir zaman suçlu diye bir şey yoktur. Herkesin kendince iyisi, kötüsü oluyor.

Answer 13

Boşanmayı bu kadar çok sık getiren Bi adamla hayat çok zor. Bi de çok tutarsız. Çekilecek çile değil. 

Answer 14

Bazı yerlere bende gitmek istemiyorum ama kocam mutlu olsun diye bı kaç saat katlanıyorm ne var bunda git konuşma bebeğin varsa onunla ilgilenen

Answer 15

Esinin anne babasi bir gidip ellerini öpüp dönersin.dik başlı birisin biraz sanki.kocam mutlu olsun diye giderdim gittim de kaynanamla cok sey yasamama rağmen

Answer 16

Canım biraz sende de var eşine de var evlilik çocuk oyuncağı değil iki lafından biri boşanmak olmamalı bir insanın o yüzden bence akşam konuşun öncelikle başkalarının yanına gidip onların gönlünü hoş etmek için değil birbirimizi mutlu etmek için hareket etmemiz gerektiğini önce kendi içimizdeki problemleri çözüp kendi huzurumuzu sağladıktan sonra başkaları ile görüşüp konuşmamız gerektiğini anlat madem problemler üçüncü kişilerden dolayı çıkıyor sen de o da belli bir süre üçüncü kişilerle muhattap olmayın konuşmayın biraz hayata ara verin kendinize odaklanın yani yoksa bunun sonu bir gün ya sen ya o dilekçeyi verecek ve ayrılacaksınız

Comments

Burda herşey detaylı anlatılamıyor. Yani mesela bayramdan bi kaç gün önce bana gideceğim beraber gideceğiz haberin olsun dedi. Ben gitmıyorum olanları biliyorsun zorlama tartışmayalım dedim insan gibi. Sonra o bişeyler dedi ben ailesinin yaptıklarını dillendirdim ve bana gitmezsen ben oraya yalnız gidersem yemin ediyorum boşanırım dedi. Bende boşanırsan boşan elinden geleni ardına koyma dedim. Bağırış çağırış tartıştık. İnsan bu kadar kolay gözden çıkartılabilir mi? Ailesi için seviyorum dediği insanı bi kalemde silebilir mi? Ben buna çok gücendim kırıldım. Biz aile olamıyoruz diyor. Kendince haklı sebeplerini sayıyor. Benim haklı olduğum bi konu varsa da kabul etmiyor. Haklısınız belki ailesini bu kadar dillendirmem hata bu evliliğimize zarar veriyor ama affedemiyorum. Ben evimi terkettim. Daha 1 ay önce babamı kaybetmiştim. Arayan yok soran yok beni. Çevremdeki herkeste o dönem beni arayıp sormamalarına çok tepki göstermişti. Sanki bi namussuzluk yapmışım gibi davrandılar. Şuan hazır değildim ben gidip bu insanların elini öpmeye ve sağolsun eşim yine arkamda durmadı. Geçen sene ben evimi terketmeden önce beni çok içerletti. Sürekli gidip ailesine ben boşanacağım ben istemiyorum yapamıyoruz edemiyoruz olmuyor dedi. Şimdi yine aynısını yapmış. Annesine gidip boşanacağım yapamıyoruz edemiyoruz diye anlatmış. Annesi de sen bilirsin oğlum demiş. bayramdan beri yemeklerimi yemiyordu. Meğer annesigilde yiyip geliyormuş. Yani bunu utanmadan bide söylüyor. Ben bayramda ailesine gitmedim o da benim annemi aramadı kısasa kısas yaptı. Oysa annemle araları düzelmişti ortada bişey yoktu. Siz olsanız sinir olmaz mısınız bi de annemi üzdü diye. Ben çok üzülüyorum. O gün boşanacağım dilekçe getireceğim diye attı tuttu arkası gelmedi. Biraz alttan alsam biraz oluruna baksam herşeyi unutacak bu nasıl adamlık? Nasıl saygı duyayım böyle birine? Şu sevgim de olmasa zaten. Beni tek durduran şey o. Dün yemeğini annesinde yediğini söyleyince sinirlendim tamam bende boşanmak istiyorum dedim. Rengi attı. Ama hala taviz vermiyor. Tamam en doğrusu bu. En mantıklısı bu diyor. Sonra yine bu evliliği düzeltecek olan sensin diye herşeyi üstüme yıkıyor. Asla beni anlamıyor. Oturup tekrar düşüneceğim bugün . Herkesin eksilerini artılarını kafamda tartacağım bi umut son kez konuşulur belki . Annem boşan diyor. Güvenmiyorum ben diyor. Babasına maddi anlamda çok güveniyor babası da bunları koltuğundan ayırmıyor yine aynı olacak babasına bükülecek seni de bükecek gel git diye bunaltacak diyor. Annem böyle dedikçe ben daha da fazla umutsuzluğa kapılıyorum. Kendi ayakları üzerinde durmayı öğrenmemişler başları sıkışınca babayla iyi tepeleri atınca aylarca küsler. Normalde pek anlaşamazlar zaten. Biliyorum benim odaklanmam gereken tek şey evliliğim ama bi şekilde diğerleri de ipin ucuna dokunuyor işte. Beni sevdiklerini düşünmüyorum. Beni dış kapının dış mandalı olarak görüyorlar. Ama buna sorsanız çok seviyorlar. Annesi bayramda gitmedim diye niye gelmedi gelse iyi olurdu demiş. Sinirleniyorum mesela. Sen üzerine düşeni yaptın mı ki gelinin ayağına gelmesini bekliyorsun? Bilmiyorum haksız mıyım.. Kendinizi benim yerime koyun , yaşadıklarımı yaşadığınızı farzedin. Ne yapardınız şu durumda? Hala çırpınıyorum . Çırpınmakta vazgeçtiğim gün geri dönüşü olmayacak hiçbirşeyin. Eşim de bıkmış yılmış gibi davranıyor olabildiğince az muhattap oluyor benle. Düzelmeye kalksak hemen başlıyor annemlere gidelim diye ben gitmem diyorum yine çıkıyor bi kavga. Sürekli bi güç savaşı. Yuvayı dişi kuş yapar diyorsunuz tamam haklısınız ama değer mi? Benim arkamda durmayan bi adam için değer mi? Beni sevmesi dışında hiçbişeyine inanmadığım güvenmediğim biri için değer mi bilmiyorum. Diken üstünde yaşayacağım. Tamam yeniden iyi olmayı becerebilirsek gerçekten çok iyiyiz . Ama en ufak bişey de tetikte bekleyeceğim boşanalım der mi diye. Kendine söyleyince ben en ufak bişey de boşanalım demiyorum diyor. Dediğim gibi kendince biriktirmiş bişeyler. Haklı olduğu taraflar da var haksız olduğu taraflar da. Bişeyleri içimde sindiremiyorum. Yazdığım gibi bişeylere boyun bükersem eziklik edeceğim gibi geliyor. Bana annemlere gidelim diye baskı yaptığı kadar gidip onlara siz bi kere arayın da onun da gelmeye yüzü olsun demiyor. İnsanı değersizleştirip kıymetsizleştiriyorlar. Bilmiyorum haksız mıyım. Kafamda bişeyleri netleştirmem lazım yoksa kafayı yiyeceğim artık. Bi fedakarlık yapmak çabalamak istiyorum bi değmez diyip vazgeçmek. Ne doğru bilmiyorum. Kafam allak bullak. Çok mu fazla takıyorum çok mu abartıyorum? Öyle yaptığımı söylüyor. Olabildiğince detaylı yazmaya çalıştım. Lütfen bi yol gösterin bana. Ona göre son kez düşüneceğim. Kimseye bişey anlatamıyorum. Allah razı olsun iyiki sizler varsınız. Hakkınızı helal edin.

Answer 17

Yani herşeyi bi.kenara bırakıp gitsen ne olacakki eşin için yuvan için bu kaadr kinliğe gerek yok

Answer 18

Canım hiç birimiz kayınvalidenin yanına isteyerek gitmiyoruz eşimin hatırı için bizimde sıkıntılarımız oldu olmadı değil ama sen onun ailesine anlayışlı olasinki oda senin ailene anlayışlı olsun boşver gitseydin keşke evlilik zor bazen haklı olsan bile onlar büyüğün birde eşin için herşeyi kabullenmek zorundasın biraz alltan al.

Comments

Burda herşey detaylı anlatılamıyor. Yani mesela bayramdan bi kaç gün önce bana gideceğim beraber gideceğiz haberin olsun dedi. Ben gitmıyorum olanları biliyorsun zorlama tartışmayalım dedim insan gibi. Sonra o bişeyler dedi ben ailesinin yaptıklarını dillendirdim ve bana gitmezsen ben oraya yalnız gidersem yemin ediyorum boşanırım dedi. Bende boşanırsan boşan elinden geleni ardına koyma dedim. Bağırış çağırış tartıştık. İnsan bu kadar kolay gözden çıkartılabilir mi? Ailesi için seviyorum dediği insanı bi kalemde silebilir mi? Ben buna çok gücendim kırıldım. Biz aile olamıyoruz diyor. Kendince haklı sebeplerini sayıyor. Benim haklı olduğum bi konu varsa da kabul etmiyor. Haklısınız belki ailesini bu kadar dillendirmem hata bu evliliğimize zarar veriyor ama affedemiyorum. Ben evimi terkettim. Daha 1 ay önce babamı kaybetmiştim. Arayan yok soran yok beni. Çevremdeki herkeste o dönem beni arayıp sormamalarına çok tepki göstermişti. Sanki bi namussuzluk yapmışım gibi davrandılar. Şuan hazır değildim ben gidip bu insanların elini öpmeye ve sağolsun eşim yine arkamda durmadı. Geçen sene ben evimi terketmeden önce beni çok içerletti. Sürekli gidip ailesine ben boşanacağım ben istemiyorum yapamıyoruz edemiyoruz olmuyor dedi. Şimdi yine aynısını yapmış. Annesine gidip boşanacağım yapamıyoruz edemiyoruz diye anlatmış. Annesi de sen bilirsin oğlum demiş. bayramdan beri yemeklerimi yemiyordu. Meğer annesigilde yiyip geliyormuş. Yani bunu utanmadan bide söylüyor. Ben bayramda ailesine gitmedim o da benim annemi aramadı kısasa kısas yaptı. Oysa annemle araları düzelmişti ortada bişey yoktu. Siz olsanız sinir olmaz mısınız bi de annemi üzdü diye. Ben çok üzülüyorum. O gün boşanacağım dilekçe getireceğim diye attı tuttu arkası gelmedi. Biraz alttan alsam biraz oluruna baksam herşeyi unutacak bu nasıl adamlık? Nasıl saygı duyayım böyle birine? Şu sevgim de olmasa zaten. Beni tek durduran şey o. Dün yemeğini annesinde yediğini söyleyince sinirlendim tamam bende boşanmak istiyorum dedim. Rengi attı. Ama hala taviz vermiyor. Tamam en doğrusu bu. En mantıklısı bu diyor. Sonra yine bu evliliği düzeltecek olan sensin diye herşeyi üstüme yıkıyor. Asla beni anlamıyor. Oturup tekrar düşüneceğim bugün . Herkesin eksilerini artılarını kafamda tartacağım bi umut son kez konuşulur belki . Annem boşan diyor. Güvenmiyorum ben diyor. Babasına maddi anlamda çok güveniyor babası da bunları koltuğundan ayırmıyor yine aynı olacak babasına bükülecek seni de bükecek gel git diye bunaltacak diyor. Annem böyle dedikçe ben daha da fazla umutsuzluğa kapılıyorum. Kendi ayakları üzerinde durmayı öğrenmemişler başları sıkışınca babayla iyi tepeleri atınca aylarca küsler. Normalde pek anlaşamazlar zaten. Biliyorum benim odaklanmam gereken tek şey evliliğim ama bi şekilde diğerleri de ipin ucuna dokunuyor işte. Beni sevdiklerini düşünmüyorum. Beni dış kapının dış mandalı olarak görüyorlar. Ama buna sorsanız çok seviyorlar. Annesi bayramda gitmedim diye niye gelmedi gelse iyi olurdu demiş. Sinirleniyorum mesela. Sen üzerine düşeni yaptın mı ki gelinin ayağına gelmesini bekliyorsun? Bilmiyorum haksız mıyım.. Kendinizi benim yerime koyun , yaşadıklarımı yaşadığınızı farzedin. Ne yapardınız şu durumda? Hala çırpınıyorum . Çırpınmakta vazgeçtiğim gün geri dönüşü olmayacak hiçbirşeyin. Eşim de bıkmış yılmış gibi davranıyor olabildiğince az muhattap oluyor benle. Düzelmeye kalksak hemen başlıyor annemlere gidelim diye ben gitmem diyorum yine çıkıyor bi kavga. Sürekli bi güç savaşı. Yuvayı dişi kuş yapar diyorsunuz tamam haklısınız ama değer mi? Benim arkamda durmayan bi adam için değer mi? Beni sevmesi dışında hiçbişeyine inanmadığım güvenmediğim biri için değer mi bilmiyorum. Diken üstünde yaşayacağım. Tamam yeniden iyi olmayı becerebilirsek gerçekten çok iyiyiz . Ama en ufak bişey de tetikte bekleyeceğim boşanalım der mi diye. Kendine söyleyince ben en ufak bişey de boşanalım demiyorum diyor. Dediğim gibi kendince biriktirmiş bişeyler. Haklı olduğu taraflar da var haksız olduğu taraflar da. Bişeyleri içimde sindiremiyorum. Yazdığım gibi bişeylere boyun bükersem eziklik edeceğim gibi geliyor. Bana annemlere gidelim diye baskı yaptığı kadar gidip onlara siz bi kere arayın da onun da gelmeye yüzü olsun demiyor. İnsanı değersizleştirip kıymetsizleştiriyorlar. Bilmiyorum haksız mıyım. Kafamda bişeyleri netleştirmem lazım yoksa kafayı yiyeceğim artık. Bi fedakarlık yapmak çabalamak istiyorum bi değmez diyip vazgeçmek. Ne doğru bilmiyorum. Kafam allak bullak. Çok mu fazla takıyorum çok mu abartıyorum? Öyle yaptığımı söylüyor. Olabildiğince detaylı yazmaya çalıştım. Lütfen bi yol gösterin bana. Ona göre son kez düşüneceğim. Kimseye bişey anlatamıyorum. Allah razı olsun iyiki sizler varsınız. Hakkınızı helal edin.

Answer 19

Eğer eşini gerçekten eş olarak görüyorsan gitmeliydin bence dik başlılık etmişsin ben eşine hak veriyorum ailesi nede olsa iyi olmak ister 

Answer 20

Eşinin ailesiyle iyi olan kadın hiç görmedim ben. Açıkça konuşayım canım. Bizimde bir sürü sorunlarımız var annesiyle. Ama ne yazık ki bu evliliğimizi çok etkiledi zamanında. Sonra oturdum düşündüm ve bu evliliği sürdürmem gerektiğine karar verdim. Kendim için değil kendi ayaklarımın üstünde durabilen bir kadınım ama çocuğumu düşündüm. Annesi beni günahı kadar sevmez bende onu aynı şekilde. Neler neler yaptı ömrümün sonuna kadar unutamam. Şimdi o bana nasıl davranıyorsa bende ona aynı şekilde davranıyorum. Ben senin yerinde olsam giderdim. Gurur mu gururunu içine sakla. Bence seninde anladığın gibi ailesiyle görüşmezsen bu evlilik bitecek. Şuan bir yol ayrımındasın. Seçimini iyi yap. Yuvayı cidden dişi kuş yapıyor erkeklerin yaptığı bisey yok. 

Comments

Burda herşey detaylı anlatılamıyor. Yani mesela bayramdan bi kaç gün önce bana gideceğim beraber gideceğiz haberin olsun dedi. Ben gitmıyorum olanları biliyorsun zorlama tartışmayalım dedim insan gibi. Sonra o bişeyler dedi ben ailesinin yaptıklarını dillendirdim ve bana gitmezsen ben oraya yalnız gidersem yemin ediyorum boşanırım dedi. Bende boşanırsan boşan elinden geleni ardına koyma dedim. Bağırış çağırış tartıştık. İnsan bu kadar kolay gözden çıkartılabilir mi? Ailesi için seviyorum dediği insanı bi kalemde silebilir mi? Ben buna çok gücendim kırıldım. Biz aile olamıyoruz diyor. Kendince haklı sebeplerini sayıyor. Benim haklı olduğum bi konu varsa da kabul etmiyor. Haklısınız belki ailesini bu kadar dillendirmem hata bu evliliğimize zarar veriyor ama affedemiyorum. Ben evimi terkettim. Daha 1 ay önce babamı kaybetmiştim. Arayan yok soran yok beni. Çevremdeki herkeste o dönem beni arayıp sormamalarına çok tepki göstermişti. Sanki bi namussuzluk yapmışım gibi davrandılar. Şuan hazır değildim ben gidip bu insanların elini öpmeye ve sağolsun eşim yine arkamda durmadı. Geçen sene ben evimi terketmeden önce beni çok içerletti. Sürekli gidip ailesine ben boşanacağım ben istemiyorum yapamıyoruz edemiyoruz olmuyor dedi. Şimdi yine aynısını yapmış. Annesine gidip boşanacağım yapamıyoruz edemiyoruz diye anlatmış. Annesi de sen bilirsin oğlum demiş. bayramdan beri yemeklerimi yemiyordu. Meğer annesigilde yiyip geliyormuş. Yani bunu utanmadan bide söylüyor. Ben bayramda ailesine gitmedim o da benim annemi aramadı kısasa kısas yaptı. Oysa annemle araları düzelmişti ortada bişey yoktu. Siz olsanız sinir olmaz mısınız bi de annemi üzdü diye. Ben çok üzülüyorum. O gün boşanacağım dilekçe getireceğim diye attı tuttu arkası gelmedi. Biraz alttan alsam biraz oluruna baksam herşeyi unutacak bu nasıl adamlık? Nasıl saygı duyayım böyle birine? Şu sevgim de olmasa zaten. Beni tek durduran şey o. Dün yemeğini annesinde yediğini söyleyince sinirlendim tamam bende boşanmak istiyorum dedim. Rengi attı. Ama hala taviz vermiyor. Tamam en doğrusu bu. En mantıklısı bu diyor. Sonra yine bu evliliği düzeltecek olan sensin diye herşeyi üstüme yıkıyor. Asla beni anlamıyor. Oturup tekrar düşüneceğim bugün . Herkesin eksilerini artılarını kafamda tartacağım bi umut son kez konuşulur belki . Annem boşan diyor. Güvenmiyorum ben diyor. Babasına maddi anlamda çok güveniyor babası da bunları koltuğundan ayırmıyor yine aynı olacak babasına bükülecek seni de bükecek gel git diye bunaltacak diyor. Annem böyle dedikçe ben daha da fazla umutsuzluğa kapılıyorum. Kendi ayakları üzerinde durmayı öğrenmemişler başları sıkışınca babayla iyi tepeleri atınca aylarca küsler. Normalde pek anlaşamazlar zaten. Biliyorum benim odaklanmam gereken tek şey evliliğim ama bi şekilde diğerleri de ipin ucuna dokunuyor işte. Beni sevdiklerini düşünmüyorum. Beni dış kapının dış mandalı olarak görüyorlar. Ama buna sorsanız çok seviyorlar. Annesi bayramda gitmedim diye niye gelmedi gelse iyi olurdu demiş. Sinirleniyorum mesela. Sen üzerine düşeni yaptın mı ki gelinin ayağına gelmesini bekliyorsun? Bilmiyorum haksız mıyım.. Kendinizi benim yerime koyun , yaşadıklarımı yaşadığınızı farzedin. Ne yapardınız şu durumda? Hala çırpınıyorum . Çırpınmakta vazgeçtiğim gün geri dönüşü olmayacak hiçbirşeyin. Eşim de bıkmış yılmış gibi davranıyor olabildiğince az muhattap oluyor benle. Düzelmeye kalksak hemen başlıyor annemlere gidelim diye ben gitmem diyorum yine çıkıyor bi kavga. Sürekli bi güç savaşı. Yuvayı dişi kuş yapar diyorsunuz tamam haklısınız ama değer mi? Benim arkamda durmayan bi adam için değer mi? Beni sevmesi dışında hiçbişeyine inanmadığım güvenmediğim biri için değer mi bilmiyorum. Diken üstünde yaşayacağım. Tamam yeniden iyi olmayı becerebilirsek gerçekten çok iyiyiz . Ama en ufak bişey de tetikte bekleyeceğim boşanalım der mi diye. Kendine söyleyince ben en ufak bişey de boşanalım demiyorum diyor. Dediğim gibi kendince biriktirmiş bişeyler. Haklı olduğu taraflar da var haksız olduğu taraflar da. Bişeyleri içimde sindiremiyorum. Yazdığım gibi bişeylere boyun bükersem eziklik edeceğim gibi geliyor. Bana annemlere gidelim diye baskı yaptığı kadar gidip onlara siz bi kere arayın da onun da gelmeye yüzü olsun demiyor. İnsanı değersizleştirip kıymetsizleştiriyorlar. Bilmiyorum haksız mıyım. Kafamda bişeyleri netleştirmem lazım yoksa kafayı yiyeceğim artık. Bi fedakarlık yapmak çabalamak istiyorum bi değmez diyip vazgeçmek. Ne doğru bilmiyorum. Kafam allak bullak. Çok mu fazla takıyorum çok mu abartıyorum? Öyle yaptığımı söylüyor. Olabildiğince detaylı yazmaya çalıştım. Lütfen bi yol gösterin bana. Ona göre son kez düşüneceğim. Kimseye bişey anlatamıyorum. Allah razı olsun iyiki sizler varsınız. Hakkınızı helal edin.