Hep bebekleri sevmısımdır sevdıgım adamdan Bı bebegım olsun ıstemısımdır cıkolata kıstlerıyle savastım uzun Bı sure ve sonrasında hamıle kaldım sukur cok da mutlu oldum cunku hıc cocugum olmayacağını dusunuyordum neyse kı Rabbım cok aratmadı her sey su son iki uc gune kadar cok guzeldı hevesle her seyını hazırladım fazla fazla en guzelınden gelse de arkadasım olsa dedım bekledim ama uc gun evvel sezeryan dedı doktorum yanı gunu kesınlestıgınden berı kendımı cok kotu hissediyorum korkuyorum ya ıyı Bı anne olamazsam ya cok zorlanırsam diye cok buyuk Bı sorumluluk gıbı geliyor halbukı cocuk psikolojisinden anlarım ogretmenım ve kucuk yasta abla oldum kardesımı buyuttum yanı yapamayacagmdan degıl bu korku ama nedenini de bilmiyorum sanki hayat yeni baslıyo gıbı ev hapishane olcak gıbı esim de bı o kadar rahat durmadan bebek aglaması taklidi yapıyo sus diyorum falan takıluyo esimle ıyı anlasırz ama ya bıse olur ayrılırsak artık cocuk var diyorum ben mahfolurum ama erkek ne guzel hayatına bakar dıyorum yanı ıcımde fırtınalar kopuyor dokunsalar aglarım Bı garibim ya sonrası daha kotu olurum diye korkuyorum napcam ben