İnsanın sabrı sanki daha artıyo . Dayanma gücü ,katlanması susması . Anne olunca daha bi olgunlaşıyo insan sanki .
Annelerimiz hep derdi ya Anne olunca anlarsın diye .
Erken yaşta anne olanlardanım . Evlat bambaşka birşey . Resmen dünyan o oluyo artık onun için yaşıyosun onun için savaşıyosun hayatla insanlarla .
Ben kendim için savaşmadan evldıma adadım herşeyimi evlatlarıma . İkinci cocuktan sonra daha bi dinginleştim daha bi sessizleştim. İnsan bazen okadar haketmediği şeyler yaşıyoki evlatlarım için diyip susuyo belkide iyi yapmıyoruz . Kendimizi harcıyoruz .
Okadar yorucu geçiyoki şu hayat aldıgım nefes bile tat vermiyo . Rabbim öyle zor sınıyo ki yaşamaya gücüm kalmıyo . Evlatlarım olmasa çok kolay rest çekerdim herşeye herkese . Ama onlar durduruyo .
22 yasındayım . Ama 40dan fazla hissediyorum kendimi . Çocukluğum , gençliğim hepsi kursağıma dizildi ..
Ben sadece mutlu olmak istemiştim . Sadece mutlu olmam bu kadar zor olmamalıydı mutluluk .
İnsanın en ağırına gidende haketmediği şeyleri yaşaması duyması. Hergün yaşarken ölmesi ..