22 yaşındayım bu yaşıma kadar rabbim ne istediysem nasip etti. 13 yasinda ankara'ya taşındık iyi bir lise istedim verdi. Liseden sonra iyi bir uni istedim verdi. Evlilik istedim verdi( okulu dondurdum.) Evlat istedim verdi. Ev istedim verdi. İçini kendi istediğim gibi döşemek istedim maddi imkanlar yettiği kadarıyla nasip etti. Ama hep daha fazlasını istiyordum asla memnun degildim. Esim evinden ise isten evine gelen nir insan içkisi sigarası öyle kötü bir huyu yok. Cocuguna iyi bir baba elinden geldigi kadar evinin eksiğini alir bizi kimseye muhtaç etmez. Ama cok dik konuşur kavga etmeyeceksen bile onun laflariyla kavga ederken bulursun kendini. onu hep tavlayacaksin oyle bi insan ben bu huyundan cok sikayetciydim. Tum güzel huylarını birakip sadece bunu görüyordum.
Simdiki taşıdığımız evde üst katımızda 2 gelin ve 1 kaynana ayni evde yasıyor. 3 tanede çocuk var. Onlari görünce kendimden o kadar utandım ki. Bana verilen o kadar nimeti elimin terisyle itip eşimin sadece bir huyunu gözüme almam ve bunun icin surekli trip atmam basima dank etti. O gelinler Benim evime gelince tam benim hayalimdeki ev dediler esimle çocuğumla böyle bir evimiz olur ınşaallah dediler yemin ederim yerin dibine girmek istedim. Bazı şeylerin gercekten kıymetini bilmiyoruz ama başkalarının hayali oluyor.
Hata mi anladim cok şükür. Esime çocuğuma daha ilimli yaklasacağım bundan sonra rabbim onları basimdan eksik etmesin