Ayşe'ye gebeyken kılıyodum ,
Yarabbim bana kolay doğum nasip et diye..
Kocaman karnımla secdede doyasıya duruyodm.
Ellerimi açıp dua ediyordum ,
"Allah'ım çok kolay olsun doğumum.."
Hatırlayanlar vardır,
Doğuma girişim çıkışım bir oldu nerdeyse..
Ve ben,
Bu nankör kul,
8-9 aydır namaz kılmamisim..
Bu nasıl nankörlük
2 gündür icimde bir huzursuzluk,
Sebepsiz duygu patlamaları,
Sebepsiz sinirlilik,
Catacak yer arıyorum,
Ziril ziril ağlıyorum
Hicbi sebep yok ama huzursuzum,dişlerimi sıkıyorum habire ooooffff deyip ağlamalar..
Az evvel dedim yok bu böyle olmayacak benim duşa girmem lazım ben catacak yer arıyorum..
Dusa girdim abdest aldım.
Dedim "yarın namaza basliyim bu içimdeki sıkıntı geçmez başka türlü."
Sonra bı anda NEDEN YARİN? çınladı beynimde..
Neden yarın?
Hemen namaza durdum ağlaya ağlaya namaz kıldım.
İçimdeki sıkıntı geçene kadar ağladım,
uzun uzun durdum secdede
Dedim yarabbim sen gene kendi huzuruna çağırdın beni,
İçime o huzursuzluğu vermeseydin benim aklımda bile yoktu namaz..
Ne büyüksün ya Rab,
Verdiğin sıkıntı bile senin huzuruna çağırıyor..
Uzun oldu okumamissinizdir haklı olarak..
Tamamen iç dökmek için yazdım..
Okuyan olmussa da,
Birdaha namazı bırakmamam için ne yapmam gerektiği konusunda bana fikir verebilir mi?