İyi geceler hatunlar.. Yine bi eş sıkıntısıyla geldim 
Nasıl anlatsam bilmiyorum, aslında doğumdan sonra kısa bir süre mutluyduk..
Daha sonra ailesi yüzünden herzaman yaşadığımız tarzda ufak tefek tartışmalar yaşadık..
(Sohbeti/muhabbeti zaten yoktur, işten gelir gelmez televizyonu açar, telefonu da eline alır hangisine baktığı belli değildir.. İkisini de bıraktığı zaman zaten yatıp uyur, başka zaman konuşma fırsatım yok yani) Onun yine aynı şekilde takıldığı sırada bebeğimizin bir sorununu anlatıp hastaneye götürmemiz gerektiğinden bahsediyordum, sırf haberlerdeki zamları görüp sinirlendi diye bana bağırarak "Anladık hastaneye götüreceğiz" dedi.. Ben de sinir oldum, biz oturup bir sorunumuzu konuşamayacaksak niye evliyiz, çocuğumuzun sorunuyla ilgilenmeyeceksek niye çocuk yaptık, zamları ben mi yaptım da bana bağırıyorsun dedim..
Bunun üstüne bir de gamsızlığı var.. Çocuğumuzla ilgili çok önemli bişey istediğim zaman sanki acelesi yokmuş gibi davranıyor.. En basitinin birini (basit de değil de) anlatayım.. Doktor çocuğa buhar makinesi alıp ilaç vermemizi, bir hafta sonra kontrole gitmemizi söyledi.. Aldığımız buhar makinesinde de bi sorun çıktı.. Abime söyledim, parçalarında bir sorun olabileceğini, parçalarının da zaten ayda bir değişmesi gerektiğini söyledi.. Nöbetçi eczane bulup parçaları alın, zaten 15 lira, diğerini de Pazartesi eczane açılınca değiştirirsiniz yedekte durur dedi.. Eşime söyledim, çocuğun babası olduğu ve işi erken bittiği halde eli bomboş geldi, Pazartesi değiştiririm cihazı diyor.. Pazartesiye kadar çocuk hasta ne yapacak demedi, ilaç vermeden bir hafta sonra çocuğu nasıl kontrole götüreceğiz demedi.. Abim çocuğun dayısı olduğu ve işinin yoğun olduğu halde parçaları alıp eşimden önce geldi, ben cihazı deneyene kadar gitmedi.. Sorunun parçalarda değil de cihazın kendisinde olduğunu anlayıp cihaz ayarladı öyle gitti..
İnsan kendi çocuğunu bu kadar mı umursamaz anlamıyorum, buna benzer daha çok şey var ama zaten uzun oldu diye anlatamıyorum.. Aramızda bi soğukluk var, mecbur kalmadıkça konuşmak istemiyorum, o da benimle konuşmuyor zaten.. İçim çok sıkılıyor, kendi evim bana mezar gibi geliyor, evli çocuklu olduğum halde yapayalnız hissediyorum..
Ne yapacağımı bilmiyorum.. Buraya kadar bıkmadan usanmadan okuduysanız teşekkür ederim bu arada 