Kizlar ben 28 yasindayim 20 yasindada bekar gorumcem var ama cok kötü davraniyor. Sen kimsin, evlerine gittigimde kayinvalidem yoktu oda bir yere gidiyordu bak erken gel annem yok biz yalnızız dedigimde esimin yaninda gelmeseydin napim demişti. Daha bir sürü sey varda neyse kisaca icimi dökmek istiyorum. Beni yenge yerine koymayi birak insan yerine bile koymuyor. Minnet duygusu yok ben onlar icin herseyi yapmaya mecburmusum gibi görüyor. Esime diyorum annemle konus dedi bende bugun kayinvalideme anlattim ben bu kadar olduğunu bilmiyordum dedi bende anne önceden yapiodu arkasina iyilikde yapiodu ben iyiligi görüp kötü yaptıklarını görmüyordum dedim. Ama simdi hep kotu yapıyor dedim. Hic üzülmedi ve dediki herkezi olduğu gibi kabul etmek lazim dedi mesela ben kabul ettim senin kaynanim senin oz annen gibi olamam dedi. Bende dedimki tamam anne ben simdi susuyorum ama yarinda susarim ama sonra susmam buda ailemiz icin iyi olmaz dedim. O cahil degil ama cahilligine ver dedi. Tamam ben onaylamıyorum kizimin yaptigini ama o öyle dedi. Okadar üzgünüm ki kendimi kötü hissediyorum sanki onlarin istedigini vermisim gibi yani benim kirgin mutsuz oldugumu duymalarini bekliyormus gibi hissettim. Hani deseydi kızım o cahil uyma ona üzüldüm yaptigina eve gelince ben onla konusurum bile demedi. Ve bugün aradigimizda esim goruntuyu bana tuttu cocuga tutun dedi bende napsin annem beni dedim yani dedi ben oglumu ikinci plana atmisim dedi. Dogru anne ben kimimki demi dedim yaniii dedi. Oyle deme anne dedim daha 2. 3 torun yapacaz sana dedim bana tutsun görüntüyü dedim bak yapmayiz haa dedim yapmayin banane dedi. Kizlar benim eşim bunlari görmüyor annesi ne derse ona inanıyor annesinin dedigi gecerli oluyor okadar sıkıntılıyım ki anlatamam annesi ne okadar bagliki anlatamam :( ya olsun olmasin demiyorum ama kaynanam dolduruyor