Canim bende seninkine benzer seyler yasadim, abime 4 ay once kan kanseri teşhisi konuldu, uzun zaman hastanede yatti, 2 aylij hamileydim üzüntüden düşük yaptim. . Abim hastane yemegi yemedigi icin evden akrabalar herkes arayip canin ne istiyor diye ogle aksam yemegi yapiyoruz, iki gun ust üste yaptim, 3. Gunu yemek yapiyorum kizim asagi inmis ne yemek yaptiniz kizimda su yemegi yapiyor annem, sevinmeyin size degil abisine yapiyor demis. Ee abim olmasada ben yemek yapiyorum, abim kemoterapiden dolayi istah yok yedigi bir veya iki lokma oda zorla yediriyoruz. Evi komple gondermiyorum ya alt tarafi bir kase corba pilav. Kendisine farkli davransam dusuncesini anlarim. Kaynanam hasta olunca hic yemek yaptirmam ayri olmamiza ragmen, hastalanir kendi annem gibi üzülür bakar sayarım. Ondan sonra hastalandi, istifra ediyordu gorumcem aradi hasta diye, esimi aradim annen hasta erken gel hastaneye goturelim dedim hemen ardindan asagi indim, baktim banyoda istifra etmis istemsiz etrafa yapmis. Baktim kizi basinda, kendiisnin elinde bez ayakta duramıyor oralari temizliyor, aldim bezi elinden elini yuzunu yikadim birak ben yaparim dedim temizledim oraları, simdi olsa yine yaparim, o yaptigindan soylediklerinden utansin. Bende seninle ayni düşüncedeyim, hep ben kazandm esimin gozunde degerim kat kat arttı. Iyilikten kimse zarar gormez. Rabbim herkesin yuvasina saglik huzur versin