Kızlar ben 1 ay önce 28 haftalık doğum yaptım kontrol diye gittiğim hastane hemen yatış verdi çünkü bebeğimde dopler bozukluğu vardı kordondan giden kan azalmıştı ve gelişim geriliği oluşmuştu o gece sabah olmadı kalp atışları düzelince doğuma almadılar nstye bağlıydım bebeğimin kalp atışlarını duyarak 15 dk falan dalabiliyordum sonra kalp atımları iyi olunca servise aldılar 4 gün yattım 5.gün öğle yemeğini yiyip nstye bağlandım ama bebeğin kalp atışları sıkıntılı göründü bebeğe hep genetik sorunu var ve 600lerde ağırlığı olduğu için 750nin altı yaşamaz dediler apar topar sezaryene alındım doktor zaten sorunlu bir bebek içinde ölüp seni zehirlemesin dedi ve şoktan epidural anestezi işe yaramadı bir de tok karnına olunca tamamen uyuttular uyandığımda nerde olduğumu bile anlamamışken bebeğim yaşıyor mu ağladı mı dedim evet dediler ben teselli amaçlı dediler sanmıştım ama kızım yaşıyormuş 775 gr doğmuş o kadar küçüktü ki ilk görmeye gittiğimde kablo gibi parmakları vardı anlayamadım ne olduğunu ve odadan çıktım çünkü hayatımda ne yaşadığım hikayeyi duymuş ne de o kadar küçük bir bebek görmüştüm kıpkırmızı etten bir maket gibiydi sonra babasıyla indim dokunmama izin verdiler makineler kablolar içindeki bebeğime dokundum ben ağlıyorum o ağlıyor, bugün dünyadaki 29. Günü 1 kiloya yaklaştı enfeksiyonu var Allah beterinden korusun bir gün solunumu düşüyor tam toparlıyor bu kez sindirim sıkıntısı çıkıp karnı şişiyor enfeksiyonun etkisinden sanırım bıcır bıcır hareketli kızım hep uyuyor. Ben bunları yaşarken eşim ailesi ve ailem arasında tartışma çıkmış hastaneye yattığımdaki pjamaya kadar annem aldı eşimin ailesi ancak telefondan arayıp ihtiyacın var mı diyip durdular bu soruya ne denir ki insan yapacaksa gelip yapmaz mı neyse hastaneden çıktım eşim ailemle konuştuğumda kendi kendine homurdanıp duruyordu hastaneye gidip geliyoruz bu süreçte ama eşim hep bana tavırlı en ufak şeyden kavga çıkartma peşinde lohusalık üstüne bir de küvezdeki bebeğin hem bedenen hem ruhen yaralısın hiçbir şeye dermanım yok tartışmıyorum bile sürekli ağlıyorum sabahları anneme bırakıp akşamları alıyordu önce bu gece orda kal demeye başlayıp durdu en sonunda geldiğim gün seni akşama alamam eşyalarını topla ailenin evine git dedi anneme geldim o kadar ağlamadan anladı tabi anlattım kayınvalidemi aradı ne geliyorsa söyledi kapattı sonra aradı etti ben açtım oğlunun neler yaptığını ne halde olduğumuzu eve artık bir su dahi olmadığını dolabın bomboş olduğunu söyledim bir baktım anasının lafı aynı oğlunun lafı kadın doldurup doldurup üstüme yollamış hep kavgalıydık evlilikte 3 gün mutluysam 5 gün burnumdan geliyordu. annemin sağlık problemi vardı karaciğer enzimleri yükseliyordu aynı zamanda rahimdeki miyomlardan çok kanaması olduğu için kansızlık had safhada olunca karaciğerden dolayı ilaç da kullanamaz oldu ve rahmi alalım dediler haftaya ameliyata girecek. Kızım öyle yatıyor annem bu durumda bunlara rağmen ailesinin sözünden çıkmayıp bana ailemden özür dilersen onlar da git al derse seni alırım diyen bir eşim vardı şimdi ise bebekten dolayı süt hastane işlerinden dolayı aradım kimse üzülmesin çocuğum babasız büyümesin diye beni al evime götür dedikçe biz diye bir şey kalmadı diyor nolur bana anneme kızıma dua edin ve sizce bu adamla ne yapmalıyım bu halde böyle canımı yaktı canları yansın istiyorum öyle azıcık olan sütüm daha da azaldı yavruma üzülüyorum hiçbir günahı yokken orda öyle yatarken sütümde azaldıkça üzüntü stresten kötü oluyorum her gün ağlıyorum artık ne yapacağım bilmiyorum