20 aylık evliyim. Kaynanamlarla altlı üstlü oturuyoruz. Yaklaşık 10 ay yeme içmemiz beraberdi hiçbir sorunumuz yoktu. Geçen sene yemeği ayırmamızı kaynanamlar istedi eyvallah deedim kendi evimde yemek yapmaya başladım. Tabi o zamanlar hamileydim. Okullar başlayınca görümcem çalışmaya başladı. Bir ay falan kaynanama çıkardım yalnız bırakmazdım. Ama irileşince çıkmaz oldum çünkü giyecek doğru düzgün kıyafetim yoktu o şekilde kayınbabamın ve kaynımın yanında oturmaya çekinirdim diye çıkmazdım bunu da dile getirirdim. Ve durumumuz olduğu halde kayınbabam zengin olduğu halde giyecek kıyafetim yoktu. Kaynanam kanser hastası kızı çalışırdı bende o halde yanına gitmezdim diye bana karşı soğuk davranmaya başladılar. Annesi hasta kızı çalışmak zorunda değildi. Sürekli laf vurmaya çalışıyorlardı bana. Doğum yaptım sezeryan bi görümcem tek hastaneye yanıma geçmiş olsuna geldi. 8 gün kızım küvezdeydi . Evim hastaneye çok uzaktı görümcemin yakındı diye onda kalıyordum sürekli hastaneye gidebilmek için. Kaynanam iki kere görümceme geldi ama yattığım odaya gelip geçmiş olsun bile demedi. Eve geldim annem yanımda kaç gün kaldı sonra evine gitti. Altlı üstlü olduğumuz halde bana bi tabak yemek dahi vermediler. Eşim kurban kesti yemek yaptılar o zaman eşim söyledi diye bana bi tabak pilav birkaç parça et üstüne koyup gönderdiler o zaman ağlaya ağlaya yemiştim. İki haftalık doğum yapmıştım ve ayağa zor kalkabiliyordum ağrıdan. Ayaklandıktan sonra bile bende iş yapma beklentileri vardı. Beni isterken sürekli derlerdi ahlakı güzel olsun. Ahlâk konusunda zerre saygısızlığım yok ama iş yapmıyorum diye sevilmiyorum . Bende eşime dedim iş yapan birini istiyoruz demediniz ahlakı güzel olsun diyordunuz. Birşey demiyor.
Şimdi de eşimi bana karşı dolduruyorlar bana karşı hal ve hareketleri değişmiş. Bana hep derlerdi altlı üstlü sorun olur diye ama inanmazdım..
Uzun oldu biraz hakkınızı helal edin. İçimi dökmek için anlattım. Daha anlatacak çok şey var ama...