Ben çok dayanıksız çıktım bebeğime karşı kendimi çok suçluyorum bu konuda çok güçsüzüm oğlum kolik bi bebekti reflüsü var dediler bi ara hocaya bile götürcek kadar çok ağladı 6 ay hergün kaynanama veya anneme gittim çünkü 3 kişi zor zaptediyoduk bütün gün bi birimiz bi birimiz bakardık oğlumun çok sıkıntıları oldu ya anlatsam roman olur kimse inanamıyodu onun durumuna çok farklıydı doğaüstü gibi diyim size.. Sonra reflüsü yok bu kadar kilo alamaz yoksa dedi başka doktor reflü korkum bitti ondan ağlamıyordu hiç bi sağlık sorunu yoktu 3 ay sonra geçer dediler geömedi 6 ayda geçer dediler geçmedi 9 aylık oluyo hala zaman zaman burnumdan getiriyo hafif bi bebekte değil emziremedim onun 2 ay sıkıntısını çektim olmadı sonra sarılık çıktı hastaneye yatcaktı lohusa halimle avm ortasında ağlayarak gezdiğimi bilirim mama almak için gidilmişti tabi eşimle yani çook zorluk yaşadım belki sağlık olarak değil çok şükür rabbime ama psikolojik olarak çok zorlandım ben annelikte herkese şikayet ediyorum gülerek söylerim hep ama içimde ukte ya şöyle bebeğiyle normal bebekler yani oturup güzelce konuşabilen annelere böyle ne bileyim ağlamadan bi iş yapabilmek gittikçe daha çok zorlaşıyo sanki psikolojim söyleyince sen annesin diyolar ama insan olduğumu unutuyolar hep şikayet ediyon bebek böyle olur evet bitek bende değil ama ben buyum işte belki sen daha az zorlanırsın ama beniö gücüm bu çıktı iyi bi anne olmaya çalışıyotum ama olmuyo gibime geliyo hiç bişey yapamıyorum saçım başım üstüm başım bıyıklarım bile eşim kadar olmuş neden söylemedin bu kadar uzadığını dedim siz düşünün yani çok zor geçiyo benim için bide ikinci çoxuk yap diyen var mesela yok diyorum yetti bana bu zor bi çocuk yani yok yok hepsi böyle ayaz zor mu neyi var benim oğlumun oh mis gibi baksana oluyo ormal bi bebek değil hiç olmadı zaten iki dakika yerde durmadı bebekken bile yarım saat bile uyumadı ben hiç bilmiyorum hatırlamıyorum bile napıcağımı bilmiyorum sadece üzgünüm daha iyi olabilirim ama yapamıyorum..