Eşim özellikle çocuk konusunda hiç yardımcı olmuyor. Ev işinde asla olmaz zaten ona alıştım yapmazsa yapmasın ama bazen tükeniyorum yarım saat bak diyorum asla bakmıyor. Yarına yetiştirmem gereken çok önemli bir işim vardı, bebeğim uyumadı 1 saat bak işimi yapayım dedim asla bakmadı. Koltukta elinde telefon keyif yaptı.
Ve bu sürekli böyle artık çok birikti, sabrım kalmadı. Her gittiğim yere çocuğumu mutlaka götürüyorum. Arkadaşlarım çocuklarını bazen babalarına bırakırlar derse gidiyoruz orda rahat ederler. Ben 1 kere bile bırakmadım.
Çok zoruma gitti zaten yorulmuşum bir yandan işi yetiştirmeye çalışıyorum bir yandan bebek...
Oysa ki ben ona çok değer veririm. Işten geldiğinde yada kendini iyi hissetmediği zamanlarda falan el üstünde tutarım sen yat dinlen ben bakarım derim hep.
İlk zamanlarda yemek yiyemiyordum yinede bakmıyordu çocuğa.
Ben bu çocuğu tek başıma büyütüyorsam neden evliyim demekten alıkoyamıyorum kendimi. Zaten bana karşı ilgisi de sıfır, doğru düzgün sohbet etmez birşey danışmaz.
En azından koca dırdırı olmaz boşan gitsin diyorum