Kısaca anlatım 9 ay önce çocuklarım kuvezdeyken doğumdan yeni çıkmışken eşim ve ailesi tarafından çok haksızlığa ugratildim. Ve 35 gün boyunca ne arandım ne soruldum baba evine bırakıldım. Tek sebep lohusaligi kaynanam gilde geçirmek istemememden kaynakliydi. Kavga görültu girdim istemeye istemeye 1 hafta zor kaldım eşim bırakıp başka işlerle uğraşıyordu bende sezeryanli olduğum için rahat edemediği söyledim kavga kıyamet kopmuştu. 35 gün boyunca eşim ailesiyle yiyip içip gezerken kıyafetleri bile arkadaşımdan almıştım para yok diye. Gurbette yaşıyorduk sırf doğum için geldim kuvez olayı olunca ortada kaldım. Bir kuruş vermediler eşimin yanında olmadığım için. Avukatla falan konuştum ama ikiz var diye yapamadim. Çocuklar çıkana kadar da asla kimse adım atmadı. Ailem ailesini davayi açin diyince siz açın biz acamayiz dediler kimse arayı bulmadı çocuklar çıkınca bir araya gelip bı şekilde tekrar evime gittim. Ama o kadar ağladım üzüldüm ki yemeden içmeden kesilinca sütümde gitti . Ve 9 aydirli hiç birşey olmamış gibi aynı düzen devam ediyoruz. Ama aklıma geldikçe içimden Allah'ım hakkımı helal etmiyorum kimseye herkesten çıkart eşimde dahil ben göreyim ama sevinmeyim diyorum. Tabi benimde hatam oldu bu sürede eşime hakaret ettim vurdum falan ama sabrım tasmisti ne kadar hatalı olsam da bu kadarını hak etmemistim. Simdi annemgildeyim gene geldim memlekete doğum zamanı kaldığım o dada kalıyordum gene aklıma geldi yaşadıklarım ve gene dedim. Allah'ım hakkımı kimsede bırakma diye. Uzun oldu ama doğru mu sürekli bunu dile getirmem.. kimse birşey olmamış gibi davranıyor ama ben başımı yastiga koyunca bir bir hatirliyorum hepsini