5 yıllık evliyim. Evliliğimin ilk 2 yılı çalıştım. Sonra aldığım para çook az olunca eşim boşver çalışma aldığın para zaten yola gidiyor dedi. Hamile kaldım falan. Benim sıkıntım şu. Rahat bir işi olmasına rağmen evde bana hiç yardımcı olmaması. Özellikle çocuk olunca bilirsiniz ki işimiz kat ve kat artıyor. Bir insan hiç mi eşine yardımcı olacağım bir şey var mı diye sormaz. Yani içtiği bardağı bile koymuyor makinaya. Ev işi bitmiyor bilirsiniz. Yemek yap koy hazırla, insan en azından demez mi en azdınan sofrayı toplarken bi yardımcı olayım. Benim ailemde 70 yaşındaki babam hep anneme yardım ederdi. Abilerim eşlerine hep yardımcılar. Eşimin ailesinde babası hep eşine yardımcı. Arkadaşları hep eşlerine yardımcı. Bundan 1 bardak su istesen bana iş kitledin diyor. Yemek aramaz. Bana yemek yapma diyor. Peynir ekmek yerim diyor. Sebebi de ben masaya 1 çatal kaşık koy derim diye korkuyor. 5 gündür pişirdiğim yemeği yemiyor bu sebepten. Onun dışında da asla ruhumu okşamaz. Bir güzel söz bir iltifat yok. Fuul makyaj yapayım güzelce giyineyim adam yine aynı. Pijamayla oturayım yine aynı. Ve 1.5 ayda 1 defa aramızda cinsellik olur. Onu da istemiyor. Kadınlığımı da yaşayamıyorum. Ne bilim ya bugün doğum günümdü. Dışarı çıkalım yemek yiyelim va diyor ama inanın ki içimdeki enerjiyi söndürdü. Hiç bişey yapmadım. Tüm gün ağladım. Açık açık da konuşuyorum . size yazdıklarımı söylüyorum. Umurunda değil. Bana cvp bile vermiyor. Konuştuğumla kalıyorum. Yatağımı da ayırıcam bugün. Zaten aynı yatakta yatmamızın bir anlamı da yok. İçimi dökmek istedim size