Artık o kadar soğudum ve kırgınım ki sürekli başa sarıyor.boyle aynı evin içinde nasıl olacak inan sorunlar ben kaynaklı değil bugün diyor kendisi ben sana çok mikropluk yapıyorum diye dedim arkadaş olalım hicbirsey yerine koyamıyor isen ama çok kırgınım içim acıyor. Ben tam olarak hayattan umudumu yitirmisken eşimle tanıştım eşim çok iyi birisi ve ben mutlu olmak istiyorum her gün işte ablam bardağın yerini değiştirmiş yok işte kardeşimi bana az verdi gibi saçma sapan birçok şey yüzünden huzursuzluk yaşamak istemiyorum . Birgün kızım dedim diye babasına demesin der ertesi gün kendi kızımı kıskanır bana kızım demiyor der .ben 38 yaşındayım o 24 yani ben bunun elinde oyuncak olayım diye mi yurdumu yuvamı düzenimi bıraktım .eşim diyor her iyilikte bir kötülük var sen yapmıyorsun o yapıyor diye ama düşünüyorum nasıl olacak tüketti beni inan çözüm istiyorum eşimi hem ben hem çocuklarım çok seviyor ayrılsak bunu ne ben ne çocuklarım kaldırır ne yapcam evlenmiyor çalışmıyor ben çalışayım desem bebeğim var lütfen aklı selim cevapları bekliyorum